Dacht al dat het dit keer rond kerst in Frankrijk niet echt feestelijk zou wezen. De zware bewaking rond kathedralen en zo, gendarmerie op de kerstmarkten, volgens de regering een hoog dreigingsrisico. En vandaag in het centre commercial ineens weer allerlei types met een mondkapje. Ik heb er nog eentje in het dashboardkastje van mijn auto liggen, als een soort souvenir aan nog somberder tijden. Maar ja, het overheidsorgaan Santé Publique de France heeft laten weten dat het ellendige corona-virus weer aan een offensiefje begonnen is en dat we moeten uitkijken. Morgen mijn maskertje maar even wassen. Voor het geval we weer tot dat onding verplicht worden. Je weet het nooit in dit land.
Waarvan ik niet weet of ik er mag of wil blijven. In mijn omgeving is het vooral grappig bedoeld als ze ‘hé, étranger!’ tegen me zeggen. Ik reageer altijd met ‘pitoyable Français!’ en daarna bestellen we goedgemutst iets te drinken.
Préférence nationale
Ondertussen denk ik wel dat ze (of we) in Frankrijk lijden aan xenofobie, vreemdelingenhaat. Een heel ruime meerderheid van de Fransen pleit volgens opiniepeilingen voor wat ze noemen ‘préférence nationale’, voorrang voor Fransen bij werk, huisvesting en dat soort dingen. Speelt natuurlijk in ongeveer heel Europa, de instroom van migranten die niet zo populair zijn. Of die maar willen opkrassen. Ik ben zelf een migrant, min of meer avant la lettre, maar tevens iemand met een EU-achtergrond. Dan mag je blijven, ongezien goedgekeurd als nette man. Ze moesten eens weten.
Als immigré ontgaat je wel meer
Enfin, ze zullen me niet wegsturen, zoals lang geleden een Nederlandse vriend hier overkwam. Het land uitgezet nadat ie minder cababel in een bos een boom moest omleggen. Die landde dus op een elektriciteitskabel, tal van dorpen zonder stroom. Mijn vriend werd tot de Nederlandse grens door de gendarmerie begeleid. En nam de eerste trein terug naar Frankrijk. Dat kon toen nog. Of nu misschien ook nog wel.
Wat eigenlijk nu pas tot me doordringt is het kennelijk virulente anti-semitisme in dit land dat het echt nog een stuk minder aardig maakt. Er zal me als immigré wel meer ontgaan. Nog steeds.
Vast een heel lijstje waarover ik in deze periode van het jaar vooral niet wil nadenken. Kom maar door met die 13 desserts op kerstavond!
