Heerlijk, weer volop genieten van die onnavolgbare Fransen die nu eenmaal allemaal een abonnement op chaos hebben. ’t Begon zondagavond al toen de president na de verloren EU-verkiezingen meteen een nieuwe wedstrijd uitschreef. En vlug een beetje, binnen drie weken weer naar de urnes de vote, de stembussen. Zelfs zijn ministers wisten van niks. Vervroegde parlementsverkiezingen. Nog voor de Olympische Spelen en de Tour de France, en er geldt al het hoogste dreigingsniveau. Volgens de president is het de essentie van La République om het woord aan het volk terug te geven. Maar moet dat om de haverklap? De burgemeesters vinden van niet; hoe krijgen ze zo snel ordentelijke verkiezingen georganiseerd? Parlementsleden ook in de war, ze moeten maar zien of ze herkozen worden. Naar schatting 2.000 van hun medewerkers komen mogelijk in de bijstand terecht.
Alles draait natuurlijk om mevrouw Le Pen. Die in 2027 presidente zou kunnen worden. En dus werd het nog komischer in dit land. De gematigd rechtse partij Les Républicains wilde ineens samenwerken met mevrouw Le Pen. Althans, de voorzitter van die club, Eric Ciotti die al jarenlang tevergeefs probeert burgemeester van Nice te worden. De partijleden waren overrompeld, merendeels tegen, en Ciotti werd door zijn eigen partij geroyeerd. Waarop hij zich opsloot in het partijkantoor in Parijs. Hij zou zich niet laten afzetten. Ha, Révolutie! Op het moment van tikken weet ik niet hoe het verdergaat.
Ik heb er eigenlijk maar weinig mee te maken, maar het is wel humor als je ziet hoe Fransen elkaar in hun gesoigneerde kapsels vliegen.
Macron gokt
Aan een paar Franse collega’s vroeg ik: wat is die Macron nou aan het doen? Hij hoefde helemaal geen verkiezingen uit te schrijven. “Hij gokt ook”, zei een van hen. Die woont in Monaco. “Als hij verliest, komt er een premier-ministre namens Le Pen. En die moet het dan maar laten zien.”
Jacqueline Martin, die in Marseille werkt, wees me op iets anders. Het uitzonderlijke van Macron. Wie zegt als 17-jarige leerling tegen zijn 25 jaar oudere, gehuwde lerares en moeder, dat ie met haar zal trouwen? Wie zegt als relatieve snotneus tegen de president van Frankrijk dat hij binnenkort diens opvolger wordt? Heeft hij allemaal voor elkaar gekregen.
“Het is een bijzonder kind, en dat is ie”, zei ik tegen Jacqueline. Het lukte me niet haar het fenomeen Dik Trom uit te leggen.
