Ja hoor, er is mestaal niks mis (of bijna niks) met restaurants die door de Guide Michelin worden aanbevolen. Maar echt niet alleen om budgettaire redenen raad ik familie, vrienden, collega’s die in Zuid-Frankrijk vakantie komen vieren, vooral aan de gids van de Bistrots de Pays te raadplegen als ze ergens willen eten. Ik ben in afnemende mate geboeid door het gastronomisch bedoelde geknutsel in sterrententen. Ik voel me tegenwoordig beter op m’n gemak in een zo’n Bistro de Pays. Vaak verrassend en nog vaker prima eten in soms de allerkleinste dorpjes van drie huizen en een kerk. Sympa-resto’s die je moet weten te vinden als je een onvergetelijk ritje door Zuid-Frankrijk maakt. De onopgesmukte sfeer van het platteland, een traditionele, simpele keuken, gevoed door producenten uit de buurt. Praat je over meestal omvangrijke schotels én een lichtgewicht addition.

Een kwaliteitskeurmerk

Je wordt niet zomaar toegelaten tot de Fédération Nationale des Bistrots de Pays die zich in essentie ten doel stelt dorpjes en gehuchten in leven te houden. Nog afgezien van de streng gecontroleerde kwaliteit van de maaltijden moet een hotel-café-restaurant aan een aantal voorwaarden voldoen:

• in het dorp wonen minder dan 2.000 mensen.
• het hele jaar (maar niet elke hele dag) open, voor minimaal een plat du jour of snacks.
• exclusief of zoveel mogelijk alleen producten uit de nabije omgeving.
• als er geen andere winkels (meer) zijn: kruidenier, brood, tabak en kranten.
• enige kennis van de lokale historie.
• toeristische tips: wandelingen, fietstochten, bezoek aan domaines, musea, etc.
• het verplicht organiseren van festiviteiten, een aantal keer per jaar. Van een grote BBQ tot een wielerwedstrijdje, van een carnaval tot een avondje volksdansen.

‘Vergeten’ recepten van oma

In de onderscheiden café-restaurants van de Bistrots de Pays krijg je over het algemeen traditionele Provençaalse schotels aangeboden, veelal op basis van ‘vergeten’ recepten van oma. Maar je kunt er vaak ook gewoon voor pizza kiezen. En ze zijn in zo’n ‘verlaten’ dorp soms ook kruidenier, ‘tabac’ en ‘agence de presse’. Moet je wel even weten dat een aantal van de bistrots alleen een lunch bieden. Én: je kunt lang niet overal met een bankpas betalen. Iets om rekening mee te houden als je voor een topmaal aanlegt in een uniek dorpje, met soms een uitzicht dat elke beschrijving tart. En anders telt de historie wel.

Ga zelf maar op ontdekkingsreis. En weet dat je zelfs in de geringste mini-dorpjes tóch ongewoon lekker kunt eten. Kijk even op bistrotdepays.com en je weet hoe je aan hun restaurantgids komt.