Zeker, een van de bekendste en allicht meest gegeten pasta-schotels. Waar die aanduiding carbonara vandaan komt, valt niet met zekerheid te zeggen. Het gaat mogelijk om een verwijzing naar houtskool- of kolenbranders. Zeker is dat pasta carbonara als zodanig niet terug te vinden is in kookboeken van voor 1945. Het verhaal gaat dat het gerecht bij de bevrijding van Rome (juni 1944) min of meer per ongeluk is ‘uitgevonden’ dankzij eipoeder en baconrantsoenen van Amerikaanse soldaten. Overigens bestond de combi van ei, spek en pasta in Italië al veel langer. Eigenlijk hoort er dus rauw ei in carbonara, en eigenlijk hoor je alles in de pan te mengen. Maar regeltjes zijn er om vanaf te wijken, dus doen we het lekker anders. In plaats van tagliatelle kan ook elke andere pastasoort gebruikt worden.
Ingrediënten:
- 1 pond (verse) groene tagliatelle
- 1 ons dunne plakjes parmaham
- 1 verpakking boursin (knoflook en kruiden) o.i.d.
- 1 bosje krulpeterselie
- 1 grote teen knoflook (of 2 kleine)
- scheutje witte wijn
- olijfolie
- zwarte peper uit de molen
- geraspte parmesan
Bereiding
Kook de tagliatelle in ruim water met een flinke scheut olijfolie beetgaar.
Pel intussen de knoflook, snij de parmaham in kleine stukjes, snij het peterselieblad fijn (geen stelen meesnijden). Verwarm een scheut olijfolie in een koekenpan en bak de parmaham er even zachtjes in uit. Voeg de peterselie en de knoflook toe, plus een scheut witte wijn, en laat zacht worden. Doe de boursin erbij en laat smelten; niet laten koken! Draai het vuur uit en meng er flink wat zwarte peper doorheen. Giet de pasta af in een vergiet (niet naspoelen met koud water!) en verdeel over vier voorverwarmde borden (dat kan met heet water, of door ze even in een warme oven te zetten). Verdeel de saus over de pasta. Geef de parmesan er los bij. Serveer meteen; de borden moeten nog goed warm zijn. Lekker met een frisse salade erbij.
