Cannes fait son cinéma

Vandaag opende het 63e Filmfestival van Cannes. Voor de wijde wereld buiten ‘le monde du cinéma’ gaat het helemaal nergens over. Zeker niet, als je het nieuws een beetje volgt: een gruwelijke vliegtuigcrash in Tripoli, met 104 slachtoffers waaronder 62 Nederlandse, een nieuwe regering in Engeland, een Europese Unie die een godsvermogen verpatst aan het vermoedelijk tevergeefs ‘redden’ van Griekenland en dus de euro… Nee, er zijn echt wel belangrijker zaken dan een wedstrijdje film kijken en het getrippel van sterren en starlets over de rode loper van het ‘Palais des Festivals’. Behalve dan in Cannes, waar dit hét evenement van het jaar is, dat men liever door niets en niemand verpest ziet worden. Niet door een aswolk uit IJsland, waardoor vele prominenten noodgedwongen dreigden weg te blijven, maar die tot ieders opluchting net op tijd de andere kant uitdreef. Niet door een vloedgolf, die vlak voor het festival vijftien beroemde strandrestaurants wegvaagde, die met man en macht vlak voor de deadline weer provisorisch konden worden herbouwd. En al helemaal niet door politiek gedonder in de eigen gelederen, want dat wordt ervaren als pure ketterij. Het mag dan ook gerust als een wondertje worden beschouwd, dat een respectabel aantal prominenten bij aanvang van het festijn, en nog wel op de trappen van het ‘Palais’, bereid was een petitie te ondertekenen ten faveure van de cineast Roman Polanski. De thans 76-jarige regisseur heeft 31 jaar geleden in Amerika een ‘faux pas’ begaan en een minderjarig meisje bepoteld. Dat mag niet. Polanski -vrij op borgtocht- vluchtte naar Europa. Ook dat mag niet. Maar de Amerikaanse justitie liet het bij een internationaal arrestatieverzoek. Tot eind vorig jaar, toen Polanski ineens bij aanvang van het filmfestival van Zurich (waar hij een oeuvreprijs zou krijgen) door de Zwitsers werd aangehouden. Officieel op verzoek van Amerika, maar waarom dat ineens moest, is onduidelijk. Temeer daar het slachtoffer van toen al jaren geleden een schaderegeling met Polanski heeft getroffen en zelfs meermalen heeft verzocht om van verdere vervolging af te zien. Is er meer aan de hand? Opvallend in dit verband is, dat Amerika al geruime tijd poogt om het Zwitserse bankgeheim pootje te lichten en dat de Zwitsers op dat gebied nogal dwarsliggen. Deal? Wie zal het zeggen.
In elk geval vond en vindt de Franse filosoof Bernard-Henri Lévy dat uitlevering aan Amerika niet door de beugel kan; hij schreef vlak na de arrestatie een brandbrief die wereldwijd in de pers werd aangehaald. En dan nu die petitie. Zie vanaf vanavond http://www.bernard-henri-levy.com Volgens de organisatie van het Filmfestival wordt de rode loper erdoor besmeurd, maar blijkbaar niet voldoende om in te grijpen. Mooi zo.
Intussen laat diva Brigitte Bardot zich ook niet onbetuigd. Bij aanvang van het festival komt zij met een affiche die -opnieuw- de aandacht moet vestigen op het dierenleed dat zij in naam van haar ‘Fondation Brigitte Bardot’ bestrijdt. (zie http://www.fondationbrigittebardot.fr/site/actu_test.php?id=40259 )
De voor Franse begrippen choqerende poster van een (getekende) mevrouw met vossenbontje rond de nek, in een van het bloed druipende avondjurk) roept sterren op toch vooral geen bont te dragen onder het motto: “Le cinéma a son festival de Cannes, la mode a son festival de c*nnes”. Vrij vertaald: De film heeft zijn Festival van Cannes, de mode heeft haar festival van k*tten. Mag niet, van het preutse Frankrijk. Maar mevrouw Bardot heeft wel een punt. En ze weet het op de openingsdag van HET festival toch maar mooi onder de aandacht te brengen. De organisatie is -ook hier- niet blij mee. Maar tegen ‘la Bardot’ begin je niks. Zeker niet, nu er ook nog een overzichtstentoonstelling ( www.ot-saint-tropez.com ) van haar carrière in het nabij gelegen Saint-Tropez is te zien. Kijk, zo gaat ‘Cannes’ ineens toch nog ergens over.