Tag: dorp
Thuis bottelen
“Dit is de laatste”, zei épicerientje vanmorgen toen ik m’n ‘fontaine’ wit kwam ophalen – zo’n doos van vijf liter - die ze altijd speciaal voor me onder de toonbank apart houdt. “Ik kreeg er maar zes deze week, geen idee wanneer er nieuwe voorraad komt.” ’t Is bio-wit, en verdomd lekker. Je zou er...
De CEO die whisky vergat
Een ongetwijfeld oververmoeid en bijziend bureaucraatje te Parijs had in corona-verband uitgedokterd dat er op ons café-terras één tafeltje teveel stond. En in een vlaag van verstandsverbijstering had het recent aangetreden management van de kroeg ervoor gekozen het tafeltje links op de hoek onder de groene parasol van Perrier naar de opslag te verbannen. Ten...
Couleur locale: het incident
Vorige week weer de jaarlijkse séance van het hele gehucht beleefd. Altijd begin september, we vieren dan dat we weer onder elkaar zijn. Met een kwalitatief te verwaarlozen déjeuner, op klapstoeltjes met hernia-garantie gezeten aan lange wiebeltafels op de jeu-de-boules-baan. Qua voedsel praat je over frites, een enkel blaadje sla en verschroeid vlees als resultante...
Een eerste glaasje op het dorp
En ja hoor, daar waren ze weer, alle oude vertrouwde koppen uit de kroeg, die nu eindelijk officieel weer open was. Iedereen zielsgelukkig dat we weer normaal mochten doen. Nee, niks ‘nieuw normaal’, er werd gezoend en handen geschud als vanouds, geen mondkapje of desinfecterende handgel te bekennen. Er waren misschien wat tafeltjes verwijderd van...
Het musje is gevlogen!
Weg. Zomaar ineens, van de ene dag op de andere. Het hele dorp is er nog steeds confuus van. Ik hoorde het van de Servische chef zelf, op de parkeerplaats onderaan het feodale château naast de boulesbaan. Hij stapte net zijn auto uit met wat vergeten boodschappen, die anders het Musje gedaan zou hebben. Ik...
Binnenwipper
Het is zomer op het dorp, zwaar zomer. In de kroeg hangt een landerige sfeer, zo tegen twaalven. De meeste stamgasten die zojuist nog met een apéro-glaasje aan de toog hingen zijn alweer op huis aan voor de lunch en een aansluitende siesta. Arbeiders; vroeg op, vroeg eten, stukje slapen en als het heetst van...
Open het dorp-dag
Altijd leuk, zo’n eerste echte ‘open het dorp-dag’. Ik bedoel, vandaag was het zo’n fantastisch mooie dag dat het dorp besloot uit de winterslaap te kruipen, waardoor niet alleen de kroeg de parasols ineens op het terras had staan, maar zelfs de champêtre in korte mouwenpolo liep te folderen (beetje bijverdienen, van zijn officiële maandvergoeding...
Verstild geluk
Rustgevend ratelenden de rolluiken van de tabac en de ertegenover gelegen épicerie aan het minieme pleintje van het dorp naar beneden. De laatste habitués verlieten het zondoorstoofde café-terras: “bon app, à plus.” De altijd accurate torenklok begon aan de slag van twaalf, hoewel het al tegen half een liep, en bleef gewoontegetrouw halverwege het klokkenspel...
Do you play cricket?
Ik was nog amper in mijn nieuwe dorpje ingehuisd, het was terrasjesweer, dus dat dorp moest dringend verkend worden. Je weet maar nooit of er in zo’n mini-gehucht niet toevallig een adresje zit waar lekker gekookt wordt. In het café, waar ik had aangelegd toen de verhuizers nog onderweg waren, had ik meteen al gehoord...
Crime passionnel
“Het was m’n buurmeisje.” Madame Mahmoud sloeg haar ogen neer terwijl ze het zei, ik kon haar plaatsvervangende schaamte bijna voelen. “Une Arabe”, voegde ze er ten overvloede aan toe. Toen kwamen de tranen en ik voelde me oneindig lullig dat ik ernaar gevraagd had. Maar het is ook niet niks, een moord op het...
