We hingen voor de buis naar de grote rollatorshow van Freek de Jonge te kijken toen de telefoon ging. “Met de police municipale, er is een dubbele moord gepleegd bij uw buren. De dader is betrapt ‘en flagrant délit’, en zit in de cel. Het schijnt dat hij bij u woont, dus of u maar even naar het bureau wilt komen.” “Pardon?” Verbijsterd staarde ik naar de hoorn. Mijn echtgenoot zat rustig op de bank, de vakantievisite was al lang en breed vertrokken, en van het viervoetig gespuis ontbrak alleen de kleine, jonge Fabius die een avondwandelingetje aan het maken was…..
Aj! Er begon me iets te dagen.
“Dubbele moord?”, vroeg ik aan de politiebeambte, “wie zijn er dan dood?”
“Meuh, deux pichotos poulaihos”, bromde hij in plat Proveçaals. Na wat langs elkaar heen praten volgde de Franse vertaling: deux petites poules, twee kleine kippen. Van de buren een paar honderd meter verderop. Fabius had de kipjes op het pad aangetroffen, ze vrolijk opgejaagd en zich vervolgens blijkbaar ineens als een rasechte jachthond ontpopt; hij had ze doodgebeten. De buurman had hem in zijn kladden weten te grijpen en aan de gealarmeerde politie overgedragen. In gedachten had ik die rotzak van een hond al zo’n beetje gewurgd, terwijl ik de politieman beleefd verzocht of het ook morgen mocht, naar het bureau komen. Indachtig de fles rode wijn en het borreltje na de koffie, leek het me geen goed plan om nu naar het politiebureau te rijden. “Biensûr madame, een nachtje cel zal hem geen kwaad doen. Maar dan moet u morgen wel een paar blikken hondenvoer meenemen voor zijn logies. En de schade met de buren moet u zelf regelen.”
Voor de zekerheid namen we vanmorgen ook maar twee flessen wijn mee. De agent sputterde even beleefd tegen maar zette de buit wel meteen in zijn privé-auto en besloot groothartig geen proces verbaal op te maken. Als een haas vertrokken we met de enthousiast kwispelende misdadiger naar huis. De schade met de buren hebben we vanmiddag geregeld: 5 euro per kip. Plus uitbundige excuses en de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Allemaal geaccepteerd, we hebben écht toffe buren. Blijft het probleem van Fabius. De allerliefste jachthond van de wereld. Maar ja, hij heeft bloed geroken, hij heeft gemoord, dat komt niet meer goed. Instinct. Een vrij wandelingetje zit er nooit meer in. Een hek om de tuin (1,5 hectare) heeft geen zin; hij graaft zich zó onder elke omheining door, of hij trekt ‘m stuk. Dat heeft hij bij een vorig huis al bewezen. Voorlopig bewaken we alle deuren angstvallig, wandelen alleen nog aan de riem. We denken ernstig over verhuizen. Iemand nog iets leuks in de aanbieding in ‘the middle of nowhere’?
Dubbele moord
Dit bericht delen op:
Nulle part bestaat niet meer, laat staan the middle. Fabius aan de ketting… Zielig. Bouw een heeeeeeeele grote kennel met betonnen vloer. Of migreer naar Patagonië…
We zullen onze oren open houden.
Bonne année quand même.
Assez nulle-part mag ook. En voor zo’n grote kennel moet je toestemming hebben van de gemeente, die geeft dat hier niet.
Tja, een hek er om heen, dan gaat het op een dierentuin lijken. Is er niet een jager die ‘m kan gebruiken? :-)
Precies! En ja hoor, jagers genoeg. Maar dat zien wij nou weer niet zitten.
Ha Renee, Happy New Year!
Wat een verhaal! Als “Cat-lover”: Duvels weinig verstand van hondenrassen! Tot welk:Ras behoort: Fabian?
“Een maal bloed geproefd”: Gaat meestal alleen voor roofdieren op… Behoort Fabian: Onvervalst tot de “Jachthonden”? Dan heb je inderdaad een probleempje…
Geef hem: Klein! beetje Eten: Vlak! Voordat hij gaat wandelen. Als hij eender reageert als volgevreten katten: blijft hij van lieve kippetjes af!
Groetjes!!
Fabius is een onvervalste Provençaalse Blafkees: een beetje van alles dus en zeker geen raszuiver tiepje. We gaan je tip zeker proberen! maar voorlopig nog maar niet; eerste de rust maar eens terug (ook thuis). :-)
Het: IS! Jullie Huis! :-) Honden doen Daar niet zo moeilijk over als “kattige Katten”. ‘t Katten-ras: beschouwt ons mensen-ras: “als “hun” verzorgers; het huis: als Hun huis… waar verzorgers :-) ook mogen wonen. Dat is wel handig als Wij Katten: iets willen hebben….” etc.
Maar verder zijn zo lief…en duvels eigenwijs!
Allo Renée,
Bonne nouvelle année alsnog!
Wat een avontuur! Ik zou toch wel even ‘checken’ of jullie Fabius een echte jager is van nature. Wat een lief poepie trouwens!
Toch is het best een idee om een grote buitenren te maken. Met wat kunst en vliegwerk hoeft het er ook nog niet ‘ns zo afschrikwekkend en gevangenisachtig uit te zien.
Onze Mechelse herder Leo heeft vroeger ook een hele grote buitenren gehad. Dat ging altijd goed en ondertussen wandelden we ons gezellig suf met hem en had hij juist zijn hele eigen plekje terwijl hij dan niet onze poezen en buurtpoezen kon pakken (wat dat was nou eenmaal zijn tweede natuur). Onze Leo is trouwens op dat gebied veranderd sinds hij ouder is. Hij vindt de poezen nu ok en hij laat ze lekker. Ook pauw Claudette en Leo verdragen zich.
Succes met het vinden van de juiste oplossing!
Groet,
Esther
Dat van die grote ren heb ik al aan Martinke uitgelegd: mag dus niet hier. En een echte jager, tja, als hij everzwijnen ruikt is hij niet te houden….. We hopen maar dat het inderdaad over gaat als hij ouder wordt. On verra.
volgens mij jagen volgevreten katten nog steeds, ik las eens dat dat katten jagen gewoon leuk vinden zodat ze blijven oefenen.
Zou me niks verbazen als dat ook voor honden opging.
Ja, maar nu, als je jouw buren te vriend wil houden, zou ik een muilkorfje kopen. Tegenwoordig niet zo afschrikkend meer en zeer effectief. Of een omheining in combinatie met electrische halsband.Ook effectief. Maar nu hij de weg weet, moet je wat doen, zou ik zeggen,
veel succes
Dank voor je adviezen, maar een muilkorf of een elektro-halsband komt er bij ons niet in. Liever beter opletten dan een hond knettergek maken.
Ahhh…dat koppie! Ik wil gewoon niet geloven dat ie ook maar een greintje bloeddorst in zich heeft.
Nee, ik liever ook niet. Maar ja, heterdaadje, dus….
Heeft hij ze wel echt doodgebeten en zijn ze zich niet doodgeschrokken? Mijn hond, heeft eens op een kinderboerderij notabene, een kip zo opgejaagd en had dikke pret, maar de kip viel dood neer van de stress. D’r is geen bloed aan te pas gekomen, ook al riep iedereen dat mijn hond een kip had doodgebeten.
Dag JC,
Wat een gouden tip! Ik heb het meteen bij de buurman nagevraagd en wat denk je? Geen bloed, dus niet doodgebeten maar stresskippen! Blijft overeind dat Fabius dringend aan een strakker regime toe is. Al kijkt ie nog zo lief, om het met Balkenende te zeggen….
Overigens heeft de buurman beloofd zijn kippen voortaan netjes op te hokken, want ook dat is hier verplicht.
Glad to be of service! :-D
Hallo Renée,
ik heb precies hetzelfde probleem met mijn vrije blije Mimosa van 10 maanden. Stresskip of bloedkip: het blijft toch dood door schuld, zullen we maar zeggen…
Ik ga nu toch maar wel een hek plaatsen om een deel van de tuin, met pijn in het hart. Dat van die vergunning snap ik niet helemaal: iedereen heeft hier een hek om zijn tuin, en mijn buren zeggen dat het zelfs verplicht is om je hond op eigen terrein te houden. Dus waarom zou dat bij jullie niet mogen? Een ren is niet hetzelfde als een nieuwgebouwde kennel toch?
He nou ja, succes ermee! Ik vind het een groot dilemma hoor, kiezen tussen de vrijheid van mijn hondje en de zenuwen van de buren…
Dag Leuntje,
Een hek staat er al, maar dat is blijkbaar niet afdoende. En een ren vereist een betonnen vloer -of in elk geval een hek dat gevat is in beton en afdoende hoog, en juist dat mag niet. Men is hier allergisch voor nog meer beton, ook de meeste zwembaden (behalve kit piscine) worden nu verboden. Gewoon streng opvoeden en aan de lijn houden dus maar.
Hoi Renée,
nog een staartje aan het kippenverhaal, waar jij misschien ook iets aan hebt: iemand raadde me aan om een ‘vers’ kippenekje, met veren en al, in Mimosa’s bek te leggen en die dan stevig dicht te binden, een half uur lang. Achterliggende gedachte: je hond krijgt dan negatieve associaties bij ‘kip’ ipv positieve. Het schijnt te werken.
Ik vond het naar om te doen, maar ik dacht: als ze hiermee haar vrijheid kan houden, dan is het de moeite waard. Ze heeft dus een half uurtje liggen kermen en trillen, en nu… nou ja, hoe weet je zeker of zoiets werkt? Dat moet nog blijken. Maar in elk geval hoeft ze momenteel geen kip in haar eten…
Voor wat het waard is, succes!
Dag Leuntje,
Ja, ik ken die methode. Mijn vroegere buurman heeft dat geprobeerd bij zijn hond. Tijdens de ‘behandeling’ werd ie bijna gek van ellende. Na de kippenmarteling was ie letterlijk zó gebeten op kippen dat er niet één meer veilig voor hem was. Hij zag ze echt als vijanden. Zelfs het kippenhok passeren met hem aan de riem was een ramp geworden; hij was bijna niet te houden. Uiteindelijk is hij afgemaakt. Ik probeer het dus maar liever niet. Maar bedankt voor het meedenken.
Met Fabius gaat het trouwens heel goed op het ogenblik. Blijkbaar was het nog niet te laat om hem wat beter/strenger op te voeden.