Renée Vonk

Tag: hond

Op weg naar de kapper, en terug

Gisteren op weg naar de hondenkapper met m’n ‘en voiture’ altijd opgewekte Provençaalse blafkees Fabius. Ik weet niet meer waarom we hem 13 jaar geleden of zo toen hij zijn entree maakte, naar de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken hebben vernoemd. Misschien hadden we die man net op tv gezien, en enthousiast met het nieuwe...
Lees meer about Op weg naar de kapper, en terug

Een dier voor het leven

Heb ik weer, een hond met een hernia. Huppelde gisteren vrolijk de terrastrap af en bleef halverwege als een standbeeld steken. Geen beweging meer in te krijgen. En nee, even onder de arm nemen ging niet. Om te beginnen is ie te zwaar en bovendien ben ik zelf ook zo’n hernia-type (schiet het erin of...
Lees meer about Een dier voor het leven

Nu met de hond naar het strand? Yep!

Buiten het seizoen kun je op vrijwel elk Zuid-Frans strand terecht met je hond voor een lange wandeling en voorzichtig pootje baden. Maar in het hoogseizoen is het wat anders, de meeste stranden zijn verboden voor honden. Terwijl juist dan een frisse duik door heel veel viervoeters gewaardeerd zou worden. Logisch, je wilt op de...
Lees meer about Nu met de hond naar het strand? Yep!

Er kwam een dominee voorbij

  Had me er in een grijs verleden op aangesproken en ik zou ‘m minstens driemaal verloochend hebben voor de haan gekraaid had (Lucas 22:34, nieuwe Bijbelvertaling). Maar ik kan het al een jaartje of wat niet meer ontkennen, ik heb een dominee als vriend. Niet zo’n stille stiekemerd uit mijn streng gereformeerde jeugd, maar...
Lees meer about Er kwam een dominee voorbij

Pokéhond

  Er is iets raars met Fabius. Nee, niet de politicus die president is van de Franse Raad van State, maar onze hond. Sinds een paar weken heeft ie ineens buitengewone belangstelling voor de luchtroostertjes tussen de ‘cave’ onder het huis en ons beganegrondse woongedeelte. Het zijn er zo’n stuk of zes, verdeeld over het...
Lees meer about Pokéhond

Touche pas a mes amies!

Ik ben boos. Nee, ik lieg, ik ben razend. Klopt ook niet, ik ben godvergeten woest, ziedend en voorlopig even ontoerekeningsvatbaar als niet benaderbaar. Kijk even naar de foto. Dit is Jip, de allerliefste hond ter wereld en haar baasje is m’n allerbeste vriend. Mooi plaatje hè? Behalve dan dat Jip hier ligt dood te...
Lees meer about Touche pas a mes amies!

Pendelhond

’s Ochtends half zes is geen logische tijd om ‘gezellig’ te komen buurten. De neiging om me nog eens om te draaien en de klop op de deur te negeren won het dan ook bijna van het plichtsbesef dat me dwong de koude slaapkamervloer, de klamme kleren en de donkere gang naar de voordeur te...
Lees meer about Pendelhond

Personal trainer

Sinds een week of wat is het gekreun en gesteun hier in en om het huis niet van de lucht. Om de paar dagen komt er tegenwoordig namelijk een personal trainer op bezoek. Da’s aanpoten, want het is er eentje die van aanpakken weet. Niks warming up, niks voorzichtigjes beginnen met wat lamlendige rek- en...
Lees meer about Personal trainer

De man met het mansbakje

Uit eten op het dorp met goede vrienden, altijd meer dan okay. En als ze nog een beetje ‘vers’ in de buurt zijn, willen ze vanzelfsprekend ook dat dorp zien waar je altijd over loopt op te scheppen. Het is een mooi gehucht, officieel geklasseerd als ‘un des plus beaux villages de France’ (klik en...
Lees meer about De man met het mansbakje

De schim in het portiek

Gisterenavond na Studio Sport vond mijn echtgenoot dat we nog best even een hapje op het dorp konden gaan eten. Ajax had gewonnen, Feyenoord met de hakken over de sloot een nederlaag weten te voorkomen, bijgevolg weinig kans op supportersruzie in de huiselijke kring, dus ik zei “ja, graag” en greep gretig de telefoon. Voor...
Lees meer about De schim in het portiek
Scroll naar boven