Je zou denken dat we in Frankrijk wel iets anders aan ons hoofd hebben, iets met corona of zo, maar dan ben je in Toulon, de hoofdstad van het departement Le Var, aan het verkeerde adres. Ondanks alles, of misschien wel ter afleiding dankzij, gaat het publieke debat er over Anne-Gabrielle.
Wie dat is?
Een meisje van 8 dat volgens de kerkelijke autoriteiten in Toulon heilig verklaard moet worden. De kwestie speelt inmiddels tot in de hoogste kringen van het Vaticaan.
Ik heb geen verstand van de besluitvorming binnen de katholieke kerk. Wat ik graag zo wil houden. Maar voor zover ik er ooit iets over gelezen heb, heeft ‘heilig’ iets met ‘wonder’ te maken. Zo is er Bernadette Soubirous (1844-1879) die op 18 februari 1858 te Lourdes (Hautes-Pyrénées) in een strikt persoonlijk onderhoud met Moeder Maria verwikkeld raakte. Daarna zouden zich in die gemeente tal van medische wonderen voltrokken hebben die wetenschappelijke witjassen met stomheid sloegen. Mij lijkt hét wonder dat Lourdes sindsdien een toeristische attractie is. Ik ben er een keer geweest, saaier kan het niet.
Je weet het niet, maar het kan best zijn dat Toulon ook tot zo’n pelgrimsoord wil uitgroeien. In elk geval hebben ze er dus Anne-Gabrielle Caron, die 10 jaar geleden op 8-jarige leeftijd overleed. Ze was ongeneeslijk ziek, maar spande zich heel optimistisch en gedreven tot het uiterste in voor het welzijn van andere doodzieke mensen in de stad. Je zou van een heldin kunnen spreken, een lieverd. Maar is dat voldoende voor een heiligverklaring?
De kwestie is dat Anne-Gabrielle ook wonderen zou hebben verricht, noodzakelijk voor een heiligverklaring. Maar welke? Dat mogen we niet weten. Om het verzoek tot heiligverklaring bij het Vaticaan te ondersteunen, is de clerus in Toulon nu bezig met getuigenverhoren met betrekking tot haar eventuele wonderen. Wie zijn dat dan, die getuigen? Ook dat mogen we niet weten; getuigen die opening van zaken geven zouden elkaar kunnen beïnvloeden, is de overweging. Niveau ‘crime scene-investigation’, dacht ik. En schoot in de lach.
Ach, Frankrijk en die Fransen. Simpelweg houden van, is misschien toch het beste.