Ik erken: ik was er bijna ingestonken.
Ik kreeg een mailtje van de Brabantse Frankrijk-kenner Eric van Rooij en dacht: verdomd, er is dus niks veranderd!
Zo’n ‘attestation de deplacement’, precies zoals ik die nu ook moet invullen als ik op meer dan 1 km van mijn woning wil vertoeven. Maar dan eentje uit 1805 en op het eerste gezicht geen verschil met het hedendaags formulier. Oké, geen woord over ‘ons’ corona, destijds ging het over de pest, ook zo’n ‘terror-maladie’.
Ik dacht: ja, laat ik ook eens wat beschouwends tikken over geschiedenis en vooruitgang. Je wordt overvallen door de vreemdste voornemers als je weet dat je morgen gemaskerd en gemuilkorfd naar de cave moet voor een beetje rosé.
Aan het naastgelegen bureau werd me aangeraden mijn leesbril op te poetsen. Daar was die ‘attenstation’ uit 1805 al geanalyseerd, ik werd met de begrippen grap, humor en fake news om de oren geslagen. Dat kon, ik had mijn ‘masque’ niet op dat oortechnisch in mijn geval nogal problematisch is, flapper de flap.
Ik verdiepte me diep in de tekst van die ‘attestation’ die een betovergrootvader allicht heeft moeten invullen, gaf een paar minuten later mijn nederlaag toe en werd steeds vrolijker.
Bij zo’n ‘attestation’ moet je opgeven waarom je onderweg bent. In dat verzonnen papiertje uit 1805 staan als ‘geldige’ redenen, zoals toegestaan door keizer Napoléon I en die je moet aankruisen onder meer:
– ‘en route’ tussen de kazerne en het slagveld om elke Europese macht te overwinnen.
– om eerste levensbehoeften te scoren: uien, wijn, een borrel.
– om naar de dokter te gaan bij tyfus of koudvuur.
– om je been te laten amputeren door een legerarts.
– voor familiebezoek in het kader van een politiek complot of een staatsgreep.
– als je voor een krijgsraad moet verschijnen die kan kiezen tussen de guillotine of het cachot.
– als je naar de koloniën gestuurd wordt om daar het Franse gezag in tact te houden, dan wel te herstellen.
Van huis uit geen lachebekje, drong het grappigheidgehalte toch tot me door.
Maar, dacht ik (geen gewoonte hoor), zo heel achterhaald is het nou eigenlijk ook weer niet. We hebben hier nog steeds wijn als eerste levensbehoefte, tabak trouwens ook, en Frankrijk bemoeit zich met hele legereenheden met ex-koloniën in Afrika. Ik vrees soms dat president Macron graag keizer van Europa zou zijn, de Gele Hesjes die hun retour al aangekondigd hebben, steken er wel een stokje voor.
Die ‘fake’-attestation uit 1805, de mijne uit 2020.
Ik overweeg ze morgen alle twee in te vullen. Je weet maar nooit en ik moet ook even naar de ‘pharmacie’. Als er vooruitgang is kan ik daar ook wel een been laten afzetten. Automatische versnelling, één been in de auto volstaat. Had die Napoléon mooi nooit voorzien.