Goed, we hebben hier bij alle corona-gedoe dus ook nog zo’n enorme ruzie in medische kringen. Professor Didier Raoult, directeur van de Université de la Méditerrannée Aix/Marseille, die al sinds de uitbraak van het virus betoogt: gewoon het ultra-goedkope malaria-medicijn hydroxychloroquine inzetten. Zijn idee werd weggehoond, hij werd door collega’s van ‘charlantisme’ beschuldigd, de media begonnen zich ermee te bemoeien, justitie ook, verdenkingen, en dreigende processen wegens wederzijdse smaad en belediging en zo.
Ik weet niets van medicijnen, maar wel iets van Zuid-Frankrijk. Raoult wordt vooral door de medische autoriteiten in Parijs als ‘gekkie’ weggezet (hij ziet er met zijn lange hippiehaar ook niet uit als een ‘echte’ hoogleraar) en dat valt in die ‘geleerde’ omgeving dus per definitie verkeerd.
Noem het een weerwoord of een reactie van Zuid-Franse zijde, maar er is hier nu sprake van een vorm van ‘Raoult-mania’.
Handen af van ‘onze corona-dokter’. En dan blijkt dat boze Zuid-Fransen toch ook en vooral voor charmante grappenmakerij kiezen, inclusief een (ludieke) boodschap.
Zo hebben we nu dus een Raoult-santon, maar ook Raoult-bier, een Raoult-bierpul, Raoult-kaarsen, nog zo het een en ander, en vooral een Raoult-mondmaskertje.
Een ernstig meningsverschil in wetenschappelijk kring en dan het Zuid-Franse antwoord. Beetje humor, beetje handel, verder niks.
Zo verkeerd is het hier niet.