Eventueel in de winter, maar verder kom ik niet graag in Saint-Tropez. Te druk, teveel paparazzi. Voor je het weet sta je afgebeeld in een pijnlijk orgaan doordat je toevallig naast een ‘celeb’ in een of ander straatje liep. Mij niet gezien, leg zoiets thuis maar eens uit. En dat Saint-Tropez is ook anderszins nogal namaak. Ja, oud vissersdorpje, maar in de Tweede Wereldoorlog voor een deel verwoest en daarna – in elk geval aan de havenkant – min of meer herbouwd alsof er nooit iets gebeurd is. Ik denk soms dat er in Saint-Tropez slimme vissers rondliepen die de toeristische potentie al door hadden voor mevrouw Bardot propaganda ging maken. Leer mij vissers kennen.
Nu is de toestand in zo ongeveer ’s werelds beroemdste dorp zorgelijk. De hoogbejaarde burgemeester heeft er ineens de brui aan gegeven en er hangt een claim van € 50 miljoen boven de gemeente. Waarschijnlijk wist monsieur le maire wel dat die ellende eraan zat te komen.
Wat speelt: in 2017 een bouwvergunning toegekend aan SAGEM, (Société d’Application Générales de l’Électricité et de la Mécanique), sinds 1924. Nu (vooral) een in Parijs gevestigde investeerder in onroerend goed die in het centrumpje van Saint-Tropez 240 appartementen zou gaan realiseren. Maar er was iets met die vergunning, geen eerlijk spel gespeeld met potentiële concurrenten. Een streep door de afspraken met SAGEM dat nu een schadevergoeding van € 50 miljoen eist. Waarvan € 48 miljoen aan misgelopen
huurinkomsten. Weet je in elk geval dat die appartementen niet voor een appel en een ei te huur waren.
Een afkoopsommetje van € 50 miljoen lijkt me zelfs voor Saint-Tropez aan de dramatische kant. Dreigende armoe en corona pleegde al zo’n aanslag. Het Tribunal Administratif komt eraan te pas. De advocaat van de gemeente erkent wel schade voor SAGEM, maar komt qua vergoeding niet verder dan € 93.350.
Ik zou er wel bij willen zijn, in de raadkamer van het tribunaal. Rekenen op z’n Frans heeft altijd een verleidelijke charme. En de slotsom al helemaal.