Thrillerschrijver in corona-tijd

vr 7 mei 2021

Categorieën: ,

Door Michael Berg

Boeken ontstaan in je hoofd. Geen idee hoe dat precies werkt. Soms loop ik jaren met een half verhaal rond voor de stukjes van de puzzel eindelijk in elkaar vallen. Soms gebeurt het binnen een week. Eind 2019 had ik het idee voor mijn nieuwe boek in mijn hoofd. Grof dan. Een ratjetoe van scènes, personages en hele en halve plotlijnen. De titel had ik ook al bedacht: ‘De vermissing’. Titels moeten bij voorkeur uniek zijn. Maar dat is lastig want er verschijnen zoveel boeken. Voor de zekerheid googelde ik ‘De vermissing’ en constateerde dat slechts één collega – een buitenlandse auteur – de titel eerder had gebruikt. ‘De vermissing’ bleef dus staan. Mijn boek zou gaan over Ella Drukker, een jonge Française uit een streng christelijk milieu, die al tien jaar vermist werd. Al die tijd had ze haar ouders met feestdagen een kaartje gestuurd, maar aan die stroom van kaartjes was plotseling een eind gekomen. Iemand moest Ella gaan vinden. Een oud-klasgenote. Zo verscheen Chantal Zwart, de door mij bedachte journaliste die in onder meer in mijn boek ‘Nacht in Parijs’ (2012) de hoofdrol had gespeeld, weer in beeld. Ik stelde me een spannende zoektocht voor die zou beginnen in en rond Parijs en zich vervolgens zou verplaatsen naar een onherbergzaam gebied in de Limousin, de streek waar ik veertien jaar heb gewoond. Iemand die er baat bij had dat Ella Drukker niet gevonden werd zou Chantal Zwart volgen. En dan bestond er nog een aantal even mysterieuze als gewelddadige overvallen op rijke oudjes. Dat waren de ingrediënten voor ‘De vermissing’.

‘Een held moet zich vrij kunnen verplaatsen’
Ik had er zin in. De verhaallijnen stonden in de steigers. Ik had zelfs al een vrij nauwkeurig beeld van de finale van het boek. Het verhaal zou zich afspelen in 2020. Het laatste hoofdstuk in 2021, het jaar waarin het boek zou uitkomen. Kortom: alles was zo’n beetje bedacht. Ik hoefde het alleen nog maar op te schrijven.
Begin 2020 begon ik te tikken. En toen was daar opeens corona en Frankrijkging op slot. Wat nu? Chantal Zwart opsluiten in haar appartement om haar van daaruit te laten zoeken naar Ella Drukker? Nee, dat werd niks. Een held in een misdaadroman moet zich vrij kunnen bewegen. Dus besloot ik om de handeling te verplaatsen naar 2019. Parijs zonder corona, geen reisbeperkingen, geen avondklok, alleen protesten tegen Macron. Probleem opgelost. Tikken maar.
De zomer van 2020 zou ik met mijn vrouw naar Frankrijk reizen om locaties voor het boek te bezoeken. Tegen die tijd zou het virus misschien wel voorbij zijn.

‘Het boek schoot voor geen meter op’
Maart 2020 belandde mijn vrouw in bed en was ze twee weken doodziek. Was het corona? Zelf had ik een paar dagen lichte klachten. Mijn vrouw had er de rest van het jaar nog last van. Spierpijn, slapheid, vermoeidheid. Corona is een rotziekte. Zelf had ik concentratieproblemen. Kwam dat door de corona of kwam dat door het boek dat toch weer moeilijker bleek te zijn dan ik had gedacht? Een uurtje schrijven, en mijn gedachten dwaalden af. Geen concentratie, geen zitvlees. Het boek schoot voor geen meter op.

‘Schrijvers moeten nooit eigen werk herlezen’
Bovendien moest ik grote delen van ‘Nacht in Parijs’ herlezen om mijn herinnering aan Chantal Zwart weer op te frissen. Schrijvers moeten nooit eigen werk herlezen. Een enkele keer verbaas je je over een mooie zin, maar meestal erger je je over je eigen onvolkomenheden. Boeken zijn nooit af. Het kan altijd beter. Op een gegeven moment moet de schrijver het boek loslaten en het manuscript naar de uitgever sturen. En nu herlas ik mijn oude zonden. Waar woont Chantal Zwart ook alweer? In welk arrondissement? Wie zijn haar vrienden? Waar werkt ze? Na een paar dagen had ik genoeg herlezen om weer verder te kunnen.

‘We konden wel, maar durfden niet’
Schrijven ten tijde van corona. “Voor jou zal er wel niks veranderd zijn,” zeiden vrienden tegen me. Wél dus. Het leven van een schrijver is meer dan thuis achter de computer zitten. Het is ook mensen zien en verhalen horen. Bovendien konden we niet naar Frankijk om locaties te checken. Of beter gezegd: we konden wel, maar we durfden niet.
In ‘De vermissing’ komen een hoop locaties voor. Moesten dat bestaande locaties zijn of kon ik er een beetje op los fantaseren? Waar vind je bijvoorbeeld een geschikte villa? Op Google Earth speurde ik naar grote vrijstaande huizen met veel groen eromheen. Als ik iets gevonden had checkte ik op Street View de locatie. Google is een fantastisch hulpmiddel, maar het blijft behelpen. Je bent niet terplekke, je ruikt niks, je hoort niks. Locaties blijven platte plaatjes op een beeldscherm. Maar ik had geen alternatief. Dus tikken.

‘Je verliezen in je eigen verhaal’
Gelukkig ging het schrijven steeds beter. Duizend woorden per dag. Vijftienhonderd woorden per dag. De concentratieproblemen waren verdwenen. Het verhaal schreef zich vanzelf. Het boek werd dikker en dikker. En naar mijn idee was het ook spannend. Omdat de deadline naderde bracht ik de kerstdagen grotendeels achter de computer door. Geen punt. Er bestaat niets heerlijkers dan lekker schrijven en jezelf verliezen in je eigen verhaal. Half januari was het boek klaar en zond ik het manuscript naar de uitgever.

‘Ik wens het boek alle sterkte toe’
Het aftellen tot de publicatiedatum van 12 mei was begonnen. Een proces vol twijfel en onzekerheid. Is het wel goed genoeg? En de boekwinkels waren dicht. In mei is het altijd topdrukte op de boekenmarkt. Maar nu nog meer. Al die titels die in januari, februari, maart en april zouden uitkomen en werden uitgesteld, worden nu uitgebracht. Ergens midden in de boekenvloed ligt ‘De vermissing’.
Ik wens het boek alle sterkte toe.

Michael Berg (pseudoniem van Michel van Bergen Henegouwen, 1956) won in 2013 ‘De Gouden Strop’ (voor de beste thriller van het jaar) met zijn ‘Nacht in Parijs’. Verbleef een aantal jaren in Frankrijk, keerde naar Limburg terug. Berg houdt ook een blog bij. Kijk op www.michaelberg.nl

7 gedachten over “Thrillerschrijver in corona-tijd”

  1. Je hebt Chantal eens in Cherbourg een ijsje op het strand laten eten….dat kan daar helemaal niet. (ik woon daar)
    Succes, ik zie uit naar je nieuwe boek!!

  2. Ik ben nieuwsgierig , en na de beschrijving wil ik je boek graag bestellen en lezen! Laat ff weten wanneer ? Top man !

  3. Kan niet wachten tot ‘De vermissing’ verschijnt. De boeken van Michael Berg waren misschien wel de reden dat ik ooit begon met boeken te lezen die zich in Frankrijk afspelen. Het gevolg was frankrijkboeken.nl …

  4. Kijk, Zuid-Frankrijk!

    Lieve mensen,
    12 mei verschijnt mijn nieuwe boek. Een spetterend drank overgoten feestje zit er helaas niet in. Wel een online boekpresentatie op wo 19 mei van 20 tot 21 uur. En jullie kunnen erbij zijn. Meld je aan bij nikki.vandenbogaard@thehouseofbooks.com en wie weet ‘zien’ we elkaar.
    Hartelijke groet,
    Michael Berg

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven