Bon, je werkt in de horeca en je bent al zo’n beetje gewend aan allerlei complicerende coronamaatregelen. Is allemaal nog best te doen, je vaste klantenbestand bestelt z’n vaste drankjes, zit op de vaste plekjes, er worden even vaste grapjes gemaakt; je bent op elkaar ingespeeld.
Maar dan komt de toeristenstroom op gang. En dan gaat het mis. Bungelende mondkapjes, vingergeknip om ‘snel snel snel’ bediend te worden, rondrennende kinderen, en dan ook nog eens eisen waar je zo’n beetje steil van achterover slaat. De Nice Matin zette een aantal van die ‘resto-pareltjes’ op een rijtje. We geven ze graag door.
Zoals die van die mevrouw die haar sorbet te koud vond, dat deed pijn aan haar tanden. Waarop de serveuse de coupe even in de magnetron zette en de gesmolten massa her-serveerde. Madame was tevreden.
Of die van de dame die een fles Vichy bronwater bestelde. Voor haar hondje. En of er dan wel een drinkbakje bij geleverd kon worden. Dat kon.
Dan was er nog die meneer die profiteroles bestelde, à emporter’, hij at het ijsgerecht met gesmolten warme chocolade erover liever thuis op.
Ook een mooie: een karaf kraanwater, ‘maar graag zonder bubbels’.
Een pizza, maar dan wel met vier borden erbij. Op de vraag van de ober of het misschien een idee was om voor pa en ma een eigen pizza te bestellen en desnoods de kinderen er eentje te laten delen werd ontkennend geantwoord.
Een dame bestelde een kwart glas wijn. ‘Of ze wellicht een ‘quart’ karafje bedoelde?’ ‘Nee, een kwart glas’, meer verdroeg ze niet.
Maar de mevrouw die moules frites bestelde, maar wel wilde dat ze voor haar uit hun jas werden geholpen omdat ‘ze haar handen niet vuil wilde maken’ kon het vergeten.
Dan is er nog het regelmatig opduikende klassiekertje van de ‘steak tartare’; of die gebakken kan worden. Nee dus.
Ook leuk, de man die genereus een fooi van vijf euro achterliet en na een kwartiertje beschroomd kwam vragen of hij z’n centjes terug mocht, hij had geen geld meer voor de parking.
Maar de allermooiste is beslist die van de man die geregeld met zijn maîtresse in een bepaald restaurant kwam. En op Moederdag besloot zijn echtgenote eens te trakteren. “Ach, wat leuk”, zei de serveerster, “uw vrouw kende ik al, maar wat gezellig om nu ook met uw moeder kennis te maken!”