Door Rémi de Ridder –
Alles is anders in dit rampjaar. Zelfs de nachtmis op kerstavond gaat niet door. Ik kom lang niet elke zondag naar de kerk, maar het speciale van die mis op die speciale avond wilde ik nooit aan me voorbij laten gaan. Ik weet niet of dat in Nederland en België ook (of nog steeds) zo is, maar in elk geval in Zuid-Franse dorpen doet die viering ertoe.
Je hebt hier ‘curés’ (priesters) die over het zielenheil van een hele reeks parochies in de dorpen waken. Dus druk bezette mensen die je in hun fladderende toga’s regelmatig op hun scooters inhalen.
In ‘normale’ jaren was het zo eind december vaak ruzie tussen de dorpen: wie krijgt de priester om middernacht, waar moeten ze genoegen nemen met een mis om tien uur, of zelfs negen uur?
Uitverkocht huis
De eerste keer dat in Frankrijk naar de nachtmis ging, was ook op een andere manier een hele belevenis. Ik was aan de late kant, het eeuwenoude kerkje was qua zitplaatsen uitverkocht, zal ik maar zeggen. Ik kreeg bij de kierende deur een plekje aangewezen, de staantribune. Het was een koude avond, blij dat ik zelfs binnen m’n winterjas aan had. De kaarsen brandden, er was iets van Gregoriaanse klanken.
De priester begon met ons uit te schelden. M’n Frans was nog niet ‘je dat’, maar ik begreep heel goed dat hij ons verweet dat hij het ‘scandaleus’ vond dat hij nu voor een vol auditorium stond en op een gemiddelde zondag voor hooguit dertig gelovigen van een zekere leeftijd.
Eerlijk gezegd voelde ik me wel een beetje aangesproken. Niet wat die leeftijd aangaat.
Het werd André Rieu
En toch ging ik daarna mee met iemand die nog een feestmaaltje ‘arrosée’ in de aanbieding had. Het was tegen één-en. Het gregoriaans bleek vervangen door André Rieu, nooit geweten dat hij in Frankrijk toen al faam genoot.
Alles is anders. Het zal op deze kerstavond wel zo’n beetje tv-kijken worden, op zich ook niet verkeerd. Mijn nogal bejaarde buren zijn niet van plan de geringe oversteek naar mijn huis te maken; iets van geen kerk, dan ook geen buurvrouw. Misschien hebben ze wel gelijk. Zij en ik gingen toch al nooit halverwege de avond naar wat ooit een nachtmis was. Wat er toen al niet klopte, klopt nu nog minder.
Morgen misschien toch nog maar even een kerstboom kopen. Kaarsen heb ik al, altijd voorbereid op stroomuitval.
Hoor je de curé trouwens nooit over.
Beste René’, Fijn om weer iets van je te horen. Ik heb je mooie verhalen gemist. Fijne feestdagen.