Door Peter Hooft –

Even niet over dat ellendige virus, in Frankrijk valt gelukkig ook altijd wel wat te lachen.

Neem de nationale rel over de baguette, het stokbrood. Je hebt hier de grote supermarché-keten Leclerc die paginagroot aankondigde dat een baguette de komende zes maanden in die winkels maar € 0.29 kost. Volgens Leclerc is zo’n stokbrood een symbool dat ‘coûte que coûte’ (tegen elke prijs) verdedigd moet worden en in aanmerking genomen dat de ‘pouvoir d’achat’ (koopkracht) van veel Fransen zwaar onder druk staat, leek het de firma een goed plan de baguette een halfjaar lang tegen een vriendenprijsje aan te bieden. Ik vond het een sympathiek idee. Gemiddeld kost een stokbrood € 0,89.

Maar de serieus te nemen presidentskandidaat Valérie Pécresse (in de peilingen ongeveer op gelijke hoogte met Macron) sprak er meteen schande van. Ze beweerde met grote stelligheid dat die relatieve weggeefprijs ongetwijfeld betekende dat andere spullen in de schappen van Leclerc duurder zouden worden.

Nationale opwinding om een futiliteit

Michel-Édouard Leclerc, de baas van het concern, ontstak in woede en liet Mme Pécresse weten dat hij nog nooit zulke grote onzin had gehoord. Zoals te doen gebruikelijk in Frankrijk begon toen echt iedereen zich met de ‘affaire’ te bemoeien. Politici, de vakbonden, vertegenwoordigers van de Gele Hesjes, noem maar op. En de bakkers natuurlijk. Dat die heel erg boos zijn op Leclerc, dat snap zelfs ik. Maar dat een stuntprijs in een supermarché tot in de hoogste kringen tot een furieus debat leidt, had ik niet zien aankomen. Terwijl ik als de beste weet dat opwinding om een futiliteit óók een Frans symbool is en tot het erfgoed van dit land gerekend moet worden.

Macron: metselen zonder bouwvergunning

Aan één kwestie per week hebben de Fransen in beginsel niet genoeg. En gelukkig was daar president Macron die eerder al had gezegd dat hij niet-gevaccineerden ging pesten (volgens 53% van de Fransen een ongepaste opmerking voor een staatshoofd) en die in Nice de zogeheten eerste steen kwam leggen voor een nieuw politiebureau in die stad. In ambachtelijke zin ging dat prima. Maar kennelijk had men de president niet verteld dat er nog helemaal geen ‘permis de construire’ (bouwvergunning) voor dat project is afgegeven. Een buitenkansje voor zijn politieke tegenstanders! Het is volstrekt illegaal alvast – al is het maar symbolisch – met werkzaamheden te beginnen als de papieren niet in orde zijn. Particulieren die aan de slag gaan terwijl er geen ‘permis de construire’ is afgestempeld, worden zwaar op de bon geslingerd. Menigeen kan erover meepraten.

‘Zie je wel, aanvoerder van de elite’

Op de terugweg in zijn vliegtuig naar Parijs zal Macron zijn gastheer, burgemeester Estrosi van Nice (die trouwens vindt dat niet-gevaccineerden geen recht hebben op een werkloosheidsuitkering), wel vervloekt hebben. De president als illegale metselaar, een deel van de pers lustte hem weer rauw: zie je wel, Macron, aanvoerder van de elite, heeft nergens een ‘permis’ voor nodig. Toen ik ervan hoorde en begreep dat er een heus schandaal geboren was, dacht ik in alle opgewektheid aan enig theater van de lach en besefte ik weer dat ik in Frankrijk verblijf. Aan het trefwoord ‘pittoresque’ voeg ik steeds vaker ‘ridicuul’ toe. Komt mijn humeur ten goede.