Ik liet me naar het dorp chaufferen, 2,5 km verderop. Ik had trek in een uurtje café-terras, glaasje rosé, terwijl het eigenlijk een druilerig dag was. Geen zon, nota bene in mei ‘en Provence’. Thuis had ik het licht aan moeten doen. De thuis-secretaris wilde me wel rijden, hij moest toch die kant op, iets met een visite aan de ‘tabac’. Op mijn kantoor mag gerookt worden. Anders heb ik geen secretaris meer.
Voor zover ik nog wat zie, viel me de enorme drukte in het dorp op. Oh ja, Hemelvaart natuurlijk, totaal vergeten. Een extra vrije dag, een lang weekeinde, daar lusten de Fransen wel pap van. Ik bemoei me er niet mee, maar er zijn in Frankrijk wel erg veel vrije dagen, nationale of religieuze feest- of memoriedagen. Zelfs na 30 jaar hier kan ik ze niet onthouden. Vaak genoeg m’n neus gestoten als ik op zo’n dag ’s middags bij de ‘épicerie’ nog gauw even wat kruiden wilde veroveren voor de maaltijd die ik in gedachten had.
Een moeilijk geval
Ik vreesde dat er op het terras geen plaats meer zou zijn.
“Natuurlijk wel”, zei de thuis-secretatis geruststellend.
Hij had gelijk.
In het dorp kennen ze me zo langzamerhand wel en weten ze dat ik een beetje moeilijk geval ben geworden. Zo te horen, niet te zien, was het op het terras overvol. Er werd spontaan nog een tafeltje bijgezet, 2 stoelen. De secretaris en ik zaten vertrouwd. Meer dan ooit hield ik van mijn dorpje. Al hoorden we vooral Engels, Nederlands en Scandinavisch om ons heen. Dat er natuurlijk ook Fransen waren, viel me niet zo op.
De geluidsbarrière als snoepgoed
Op de terugweg naar huis werden we ingehaald door een konvooi ‘motards’ die de geluidsbarrière als snoepgoed beleven. Als bijzitter, duo-passagier zonder achteruitkijkspiegel had ik ze niet zien aankomen, nou ja, ik zie toch bijna niks. Maar ik schrok me de pleuris, om het even op z’n Rotterdams te zeggen, toen ze voorbij scheurden.
Later op de avond kreeg ik de oorverdovende demonstratie uitgelegd. Via de radio. Europa heeft besloten dat ook motorfietsen per 1/1/2022 onderworpen moeten worden aan een keuring, ‘contrôle technique’. Maar president Macron stelde die plicht met een jaar uit, ‘motards’ zijn ook kiezers. De Franse rechter heeft nu gezegd: die controle gaat gelden per 1 oktober.
Woede en demonstraties in kringen van motorijders.
Ik ben voor die ‘contrôle’, vooral als het om geluiddemping gaat. Ik woon niet ver van zo’n RD, de herrie is vaak verschrikkelijk, terwijl ik voornamelijk naar de vogels wil luisteren.
Ik wist me bevoorrecht
We kwamen veilig thuis en de vraag was: binnen of buiten eten? Er zijn mensen die voor andere keuzes staan, ik weet me bevoorrecht
Het werd binnen, geen lekker weer, maar wel gewoon een salade Niçoise. Ook als het buiten sombert, laat ik me Zuid-Frankrijk mooi niet ontgaan. Ik zou wel gek wezen.
