Het was al half september en overdag nog knap warm. De airco aan op mijn kantoor, waar ik weken niet geweest was omdat ik ‘opgenomen’ was. Is me vaker overkomen, maar dan voor radio-programma’s.
Ik was eindelijk weer thuis en vond: we doen als vanouds, goed weer, dus dan met een paar lieve vrienden een typisch Provençaalse avond aan mijn terrastafel. Wat had ik dat gemist toen ik ‘gehospitaliseerd’ was!
Ik vind dat urenlang met goed volk aan tafel zitten, eten & drinken, ook één van die belevenissen van de Provence is. Tegen tienen werd het iets frisser, maar het kon mij en mijn gasten niks schelen, het dessert moest nog door.
En we hadden nog genoeg te bespreken. ‘En Provence’ ben je nooit uitgepraat en wat had ik het allemaal gemist toen ik een hospitaalbed lag te verkruimelen.
Ik wist het wel, maar nu weet ik het echt heel zeker: voor een mooi leven is de Provence het beste adres, Wat heb ik genoten toen we eindelijk weer aan tafel met vrienden zaten, de borden en glazen verlicht door een lamp. Het was even windstil, de glazen werden gevuld.
Ik was weet echt thuis.
Dit is mijn avond
Toen de telefoon ging, dacht ik: laat maar. Dit is mijn avond, na zoveel weken opgeborgen te zijn geweest in een raar milieu dat niets met mijn idee van de Provence te maken heeft. Heb ik het niet alleen over wat je er te eten krijgt.
Ik zette mijn gasten een versie van tonijn-pasta voor, niet echt Provençaals, wel makkelijk te maken, en er was een tomatensalade.
Tot het donker werd
Het maakte weinig uit, tot het te donker en te koud werd met vrienden aan tafel de Provence vieren, na dat ziekenhuisgedoe beleefde ik een soort bevrijdingsavond. En met mijn looprekje kan ik prima uit de voeten.
Morgen laat ik me naar de épicerie in het dorp rijden. Gewoon weer zelf het een en ander inslaan. Ik heb dan wel een thuissecretaris, maar in dat sympathieke dorpswinkeltje kan hij nooit iets vinden.
Altijd wat met hulpeloze types die me even dachten te vervangen.
Beterschap Renée !!
Dag Eddy,
Het komt wel goed. In elk geval verlost van hospitaalvoer.
Ciao, Renée
‘hospitaalvoer’ was wel goed voor mijn lijn: 6 kg eraf in 10 dagen.!
Beterschap René, wat kan je dan genieten hè.
Dag Greetje,
Thuis bij mijn dieren, in de vertrouwde Provence, dan gaat genieten eigenlijk vanzelf.
Ciao, Renée
Fijn dat je weer zo kan genieten!!?
Zo fijn dat je er weer bent… Beterschap!
Dag Nini,
Minstens zo fijn dat ik eindelijk weer van me kan laten horen.
Ciao, Renée
Welkom thuis Renée??fijn dat je er weer bent
Welkom thuis René fijn dat je er weer bent
Dag Rianne,
Dank voor je berichtje. Mijn hond en katten heetten me ook wel welkom, maar kunnen nog steeds niet wennen aan mijn looprekje.
Ciao, Renée
Goed dat je weer thuis bent. En schrijft…
Dag Anne,
Ja, gehospitaliseerd en niet kunnen schrijven, zelfs niet via de thuissecretaris, het viel niet mee. Hoe het was, zal ik nog weleens opschrijven. Nu niet, ik wil de belevenis in die ziekenboeg voorlopig verdringen.
Ciao, Renée
Fijn dat jee weer thuis bent. Het ziekenhuis eten is wel heel anders
dan jouw heerlijke maaltijden.
Beterschap gewenst
Wat heerlijk weer van je te lezen en nog heerlijker dat dat kan omdat je THUIS bent!
Beterschap! Ik had u gemist. Lees graag over de belevenissen en ik ben dan even waar ik het liefste ben… zuid Frankrijk.