Whisk(e)y, dat is toch Schotland, Ierland, desnoods de VS? Nee hoor, en voor ons in Frankrijk een vervelend vooroordeel van beklagenswaardige types die vastgeroest zijn geraakt in het wel erg beknopte Ilja Gort-idee van de alpinopet met een fles wijn. In hun beleving staat Frankrijk voor wijn, nou desnoods doen ze er pastis bij.
Dat is jammer want – weten veel mensen niet – dit land gooit dus ook heel hoge ogen als het om whisky gaat. In consumptieve en productieve zin.
200 miljoen liter per jaar
Ik kom weleens in een grootstedelijke bar en dan snap je al gauw dat whisky trendy is, als dat zo heet. Oké, maar wat ik zelf ook niet wist, is dat de Fransen meer whisky drinken dan enig ander volk. Iets van 200 miljoen liter per jaar wat dan neer zou komen op 2,15 liter per hoofd van de bevolking. In het Verenigd Koninkrijk komen ze niet verder dan 1,25 liter, de Ieren houden het op 1,24 liter, althans volgens de min of meer recente cijfers die ik tegenkwam.
Achterlijk laat begonnen
Op zich is het raar dat Frankrijk zich bijna achterlijk laat op de productie van whisky stortte. Ik bedoel, graan en gerst in overvloed in dit grote land en dankzij de wijn hebben we al eeuwen al verstand van houten vaten. En distilleren kunnen we ook. Pas in 1983 begon Distillerie Wharenghem in Bretagne serieus werk te maken van whisky. In veel regio’s vind je nu stokerijen, maar Bretagne en de Elzas zijn de voornaamste leveranciers en er zijn merken met een grote reputatie.
Of dat gerechtvaardigd is? Ik moet het antwoord schuldig blijven. Ik drink geen whisky. Ik heb niets tegen sterke drank, doe mij gerust een glas armagnac of cognac, maar whisky, nou nee. ’t Is al wel de winnaar op de zware alcoholmarkt: 40% van alle verkochte sterke drank in Frankrijk is whisky.
Whisky bij de steak tartare?
Een paar jaar geleden zat ik ergens aan tafel met onder anderen de Nederlandse schilder en galeriehouder Herman Krikhaar. Die dronk – naar zijn zeggen – altijd whisky bij de maaltijd. Het idee sprak me op z’n zachtst gezegd niet aan. Maar misschien ben ik ook wel zo’n vastgeroest beklagenswaardig type en is whisky bij de steak tartare of een plateautje fruits de mer al of straks heel gewoon.
