Je kunt veel van de Fransen zeggen, maar tellen kunnen ze niet. Nou ja, als het om de ‘addition’ in de restaurants gaat, lukt dat met behulp van eigentijdse machinerie meestal wel, maar bij getallen met iets meer nullen in de aanbieding zijn ze het spoor al gauw bijster.

Neem vorige week donderdag toen het oproer kraaide. Hoeveel betogers waren er op de been? Volgens de autoriteiten 1,2 miljoen, maar de vakbonden hielden het op 2 miljoen. En bijvoorbeeld in Nice telde de politie 7.500 demonstranten, de organisatoren hadden een andere bril op en zagen 20.000 opgewonden pensioen-militanten. Dat vind ik zo’n groot verschil dat ik me afvraag of ze in dit land wel geleerd hebben hoe je 5 vingers en 5 tenen bij elkaar optelt.

Hier en daar wat traangas

Enfin, met de aangekondigde revolte viel het die donderdag uiteindelijk wel mee. Hier en daar wat traangas, vooral in Parijs natuurlijk, maar een nationaal tranendal, nou nee. President Macron was die dag op visite in Spanje waar hij geen politiek asiel hoefde aan te vragen. Hij kon gewoon weer naar huis.

Nogal tot mijn spijt heb ik nooit een revolutie van dichtbij meegemaakt. Ik had in het stadion van enigerlei omwenteling best op de tribune willen zitten, voor spanning en sensatie hoef je heus niet alleen op messen werpende illusionisten te vertrouwen.

De Revolutie was een etappekoers

Van de Franse Revolutie weet ik vanzelfsprekend alleen iets uit boeken. Ze doen hier wel elk jaar op 14 juli heel opgetogen over de bestorming van de Bastille, maar zo heel veel stelde dat nou ook weer niet voor. Ik weet niet of ze toen wel konden tellen, maar volgens de toenmalige reporters die verslag deden  werden er bij die gelegenheid maar een stuk of tien gevangenen bevrijd en was de toen al beruchte Markies de Sade net over geplaatst.

De Franse Revolutie was een etappekoers waarvan het startschot al ver voor die 14e juli gelost was. En volgens Philippe Martinez, aanvoerder van de grootste vakbond CGT, hebben we nu ook te maken met een opstandig parcours dat je niet in één adem aflegt. Ik herinner me een strijdlied van studenten die uit een bezet universiteitsgebouw waren verjaagd: ‘Dit is het begin, we gaan door met de strijd.’

De 2e ronde op 31 januari

Die Martinez is – althans op tv – nogal een opgewonden standje, maar de tweede ronde van nationale stakingen is al vastgesteld voor 31 januari. Moet bijna het hele land weer plat. De olieraffinaderijen zouden op slot gaan, er wordt al gevreesd voor brandstofschaarste, lange files voor de tankstations. Zou ik op die tribune in dat stadion toch wat  minder geboeid toekijken. Gelukkig rijdt mijn auto iets van 1:20. Morgen toch maar volgooien.

67% van de Fransen is tegen

Ondertussen heeft de president laten weten dat er over de verhoging van de pensioenleeftijd van 62 naar 64 jaar niet te praten valt. En het idee om het voorstel per referendum aan het volk voor te leggen, heeft hij weggehoond. Snap ik wel, minstens 67% van de Fransen is tegen. Er zijn ook andere enquêtes die het op 75% houden.

Je weet het niet, Fransen kunnen niet tellen.