Van de week nogal voor de tv gehangen, want de Vlaamse zender VRT zond – zoals het betaamt – de koers Parijs-Nice uit, de rit naar de zon. Ik ben een wielerfan en tevens een liefhebber van het Vlaamse commentaar van onder anderen José de Cauwer die ik lang geleden nog ontmoet heb toen ik zelf nog in de koers zat. Als verslaggever dan hè.

Er viel gelukkig ook weer aardig wat om Frankrijk te lachen. Donderdag werd er gefinished in Saint-Paul-Trois-Châteaux in de schitterende streek Drôme Provençale. Je hebt van die muggenzifters die er graag over mekkeren dat de Drôme formeel niet bij de Provence hoort, maar wie er weleens rondgeneusd heeft, snapt dat dat je reinste flauwekul is. Als je ergens de Provence beleeft, dan is het daar wel. Waarschijnlijk weer een paar slaperige ambtenaren in Parijs die na hun déjeuner artrosé besloten dat de Provence boven de Vaucluse ophoudt.

Ze hebben er niet één

Het vermakelijke van dit Saint-Paul-Trois-Châteaux is om te beginnen dat ze er dus helemaal geen drie kastelen hebben. Sterker nog: niet één! Ben er een keer geweest en ging er als een beklagenswaardige nitwit naar dat trio op zoek. Bij een pastis in het café werd me de waarheid onthuld.

De giftige muguet-porte-bonheur

Ze vertelden me daar dat ze wel iets anders hadden om trots op te zijn. Die stadsmuren met een deur uit de 14e eeuw? Nee, ze hebben in de 16e eeuw de traditie van de muguet-porte-bonheur uitgevonden. Je weet wel, op 1 mei stop je geliefden of andere mensen een bosje lelietjes van dalen toe, terwijl iedereen weet dat die mei-klokjes bijzonder giftig zijn. Dus nooit gesnapt waarom uitgerekend die geurige, teerwitte bloemetjes als geluksbrengertjes worden ingezet om de entree van le printemps te vieren. En hoezo op 1 mei? Op de Dag van de Arbeid, de welverdiende vrije dag voor geknechte onderhorigen als ik, ga ik echt niet met een gifbosje muguet de straat op. En dat moet ook nog aan een wettelijke eis voldoen: zes klokjes per bloem! Welke pennenlikker met een telraam heeft die wet verzonnen? De lente begint trouwens op 21 maart.

Het hele verhaal is nep

Dat hele muguet-verhaal over Saint-Paul-Trois-Châteaux is overigens nep. De zachtmoedige Germaanse godin Ostara, de zus van de dondergod Donar, kondigde er al de lente mee aan. Sinds Christus neemt Maria de honneurs waar. In Saint-Paul waren ze nogal aan de late kant.

Opzettelijk in de file

Vrijdag startte Parijs-Nice in Tourves (Var), ook zo’n hoogbejaard stadje waar ze iets bedacht hebben om de aandacht te trekken. Wat dan? Om de twee jaar gaan ze daar hartje zomer opzettelijk in de file staan. Met fossiele auto’s die niet door de keuring komen maar nog wel rijden. Ze doen dat ter herinnering aan de roemruchte RN 7, in het pré-autoroutetijdperk de enige verbinding tussen Parijs en de Côte d’ Azur. Elke zomer gigantische opstoppingen, ook in Tourves dat op die legendarische route ligt. Het waren de hoogtijdagen van het dorp en dat willen ze er niet vergeten.

Ik ben een keer naar die file wezen kijken. Een lange rij druk toeterende ouwe Renaults, Peugeots, Citroëns, Simca’s, Panhards, noem maar op, en daar tussen zogenaamd regelende gendarmes in het uniform van Louis de Funès. Geen BMW’s natuurlijk, of ander allochtoon vertoon.

Een vrolijke nostalgische bende

Het was een vrolijke nostalgische bende, al dat soort auto’s waarin ik zelf nog gereden heb. Natuurlijk kregen er een paar doelbewust pech, dat was nou eenmaal zo op de RN7. Er viel in Tourves genoeg te lachen, ik was in Frankrijk weer eens helemaal op m’n gemak.