’t Is me wat met die Fransen hè. Alom chaos in zo ongeveer het hele land, het oproer kraait, maar toen het van de week heel even niet over het pensioen ging, betrof de altijd in ruime mate voorradige nationale opwinding de nieuwe editie van het tijdschrift Playboy. Met op de voorpagina een foto van madame Marlène Schiappa (1982), staatssecretaris van sociale economie en solidariteit onder première ministre Elisabeth Borne. Ofschoon allerminst gehuld in een Playboy-niemandalletje houdt ze in dat magazine een pleidooi voor vrouwenrechten, een van die dingen waarvoor ze – denk ik – aangesteld is. En geen onvertogen woord, maar het werd me een politieke rel van heb je me jou daar. De minister-presidente verweet haar staatssecretaris in een officieel communiqué ‘ongelukkige timing’, terwijl politieke denkers ter linkerzijde juist zeker wisten dat er sprake was van zorgvuldig voorbereide afleidingsmanoeuvre: geef het volk  iets anders om je druk over te maken dan die vermaledijde pensioenwet.

Een vette complottheorie

Ik ben wel een liefhebber van complottheorieën, hoe absurder en dommer ze zijn, hoe vrolijker ik ervan word, en wat dat betreft weet ik me in Frankrijk op mijn wenken bediend. Op de sociale media stortte iedereen zich met veel bombarie op de Playboy-affaire, serieuze nieuwszenders openden er hun journaal mee. Alleen de president liet niks van zich horen, maar die was dan ook in China. Drie dagen het land uit, pfft … even geen gezeur over het brandende vuilnis in de straten van Parijs en in China hebben ze bovendien meer ervaring met regeren over in plaats van met het volk. Ze hebben daar – voor zover ik weet – ook geen vakbonden met een eigen mening.

Lege borden bij een etentje

Ondertussen blijft het in Frankrijk hommeles. De bonden kwamen wel bij madame Borne op visite, maar het gesprek duurde nog geen uur. Want volgens de gastvrouw viel er over de pensioenwet niet te praten en dus stapten haar gesprekspartners maar weer op. Nog bozer dan ze al waren.  Alsof ze voor een etentje waren uitgenodigd en alleen lege borden voorgeschoteld kregen. Gelukkig hoef ik tijdens de paasdagen mijn honk niet te verlaten. Toen ik mijn voiture vanmiddag met brandstof wilde volgooien, kon ik maar 30 liter bekomen. Pénurie de carburant, de raffinaderijen staken gewoon door of worden geblokkeerd. Bienvenue en France staat er op bordjes bij grens. Moet je wel je eigen benzine meebrengen.

In de arena op de Champs-Élysées

Geen idee hoe dit conflict afloopt. Hoe lang houden stakers en demonstranten hun protest vol, wanneer maakt de regering een gebaar? ’t Gaat hard tegen hard, als Mohamed Ali tegen Mike Tyson in de arena op de Champs-Élysées en dan zegt de minister van Binnenlandse Zaken dat hij de subsidie voor Liga voor de Rechten van de Mens gaat intrekken, want die club heeft felle kritiek op het hardvochtig optreden van de politie.

De Revolutie begon met een belastingrel

Als het niet zo erg was allemaal, zou ik het vooral spannend vinden, iets van dichtbij meemaken dat later misschien het begin van een omwenteling blijkt te zijn. Die hele Franse Revolutie was eerst ook alleen maar een soort belastingrel. Nee hoor, zover zal het vast niet komen. In Frankrijk heeft (bijna) iedereen genoeg te eten en te drinken en ondanks de droogte zijn de wijnboeren best optimistisch. Dat wil wat zeggen.

Enfin, Macron aan de Pekingeend en de Playboy is vrijwel uitverkocht. Vermoedelijk niet zozeer vanwege die teleurstellende photoshoot van madame Schiappa. Heeft haar maar een paar uur gekost, liet ze weten. En ze heeft er geen spijt van.