Ja, ik weet het. En het is niet eens een vooroordeel als je bij Marseille eerst aan drugsgeweld en fusillades denkt. Maar ik wil er een andere verhaal over vertellen. Want Marseille is óók een van de hipste steden aan de Middellandse Zee. Kom maar kijken. Er gaat elke week wel een restaurant open in de Rue Sainte, loop rond bij Le Cours Julien met eethuisjes, ateliers en boetiekjes, Le Panier, de oudste wijk van de stad met historische straatjes en pleintjes, overal muziek. En de wijk Saint-Victor, ook zo’n belevenis … Ik had al wel wat gehoord en gelezen over de metamorfose van de stad, met iets van een miljoen inwoners, twee metrolijnen en trams. Hadden ze vast geen idee van toen Marseille zo’n 2.600 jaar geleden door de Grieken uit Phocaeca werd ontdekt en aangelegd. Je zou kunnen zeggen: de oudste stad van Europa. Later door de Romeinen ingepikt, Massilia. In de 7e en 8e eeuw lastiggevallen door Islam-piraten, maar sinds 1480 definitief in Franse handen.
Ik ging naar het MuCem, het fantastische museum dat de stad dankt aan zijn uitverkiezing tot culturele hoofdstad van Europa in 2013. Het idee erachter is dat Marseille niet alleen Frankrijk is, maar ook veel heeft met die andere landen aan de Méditerrannée en dan vooral Noord-Afrika, aan de overkant van La Grande Bleue. Zo’n ‘niet te missen’-tip, dat museum, ongewoon mooi gelegen. En je kunt er ook nog uitstekend eten, de keuken is van driesterrenchef Gérald Passédat. Ik liep de stad in, Le Vieux Port. Heus geen ‘tourist trap’. De vismarkt op de Quai des Belges, daar ruikt het als vanouds naar vers én traditie. Zoals het op de beroemde Avenue de la Canebière naar kosmopolitisme ruikt.
Ik zette koers naar de kathedraal La Major (1893), prachtige kerk. En daaronder tegenwoordig Les Halles, up-to-date winkels, restaurantjes, lekkere terrasjes. Als je het nieuwe Marseille wil beleven, dan moet je daar zijn.
En dan nog wat: het is toch uniek dat Marseille in een van de tien Franse nationale parken ligt? Dankzij de Calanques, die fantastische baaien met formidabele strandjes. Een super-internationale havenstad én een verleidelijke badplaats, die combi vind je nergens.
Ik wandelde naar Le Panier, die oude wijk waar het verval is ingeruild voor restauratie. Wat een sfeer, jong en ambiteus! Je struikelt er bijna over de internationale restaurantjes, de cafés, de galeries. In een jaar of tien compleet veranderd, die buurt. Van een adres voor het lompenproletariaat in kraakpanden, naar een omgeving van artistiek hedonisme en welvaart. Geldt trouwens ook voor Les Docks, de oude pakhuizen aan de haven, helemaal gerenoveerd en nu een belevenis. Markt, gastronomie, feesten. Heb je ook nog die andere hippe wijk, Saint-Victor, minuut of tien lopen van Le Vieux Port.
Ja ja, natuurlijk heb ik bouillabaisse gegeten, je zou wel gek zijn als je dat niet doet als je in Marseille bent. Ik heb me laten verwennen bij Chez Michel – Brasserie des Catalans, aan het strand. Een van de beroemste boullabaisse-adressen van de stad, ik weet nu waarom.
