Al een tijdje een buitentrend: de pique-chic. Geen gesleep als een eigentijds Roodkapje met een armoedig mandje aan de arm, maar de totale picknickbelevenis, geserveerd door de betere traiteur of sterrenchef. Wij houden het liever simpel, met zo’n mandje en een kleedje. Maar dan wel op een prima plekje.

Want zeg pique-nique tegen een Provençaal en diens ogen beginnen te glanzen. Want Zuid-Fransen zijn dol op picknicken. Liefst aan een prettig strookje strand of op een lommerrijke locatie. Bij voorkeur met dagverse (streek)producten en een prettig flesje van het plaatselijke domaine. Voor hen geen prefab voedsel of boterhammen uit een zakje. Maar een goed verzorgde en royale maaltijd met een keur aan lekkernijen. Alles zelf klaar gemaakt heeft de voorkeur, plastic bakjes uit de supermarkt worden niet op prijs gesteld. En vanzelfsprekend picknick je met de hele familie. En de vrienden van de familie. Plus de vrienden van de vrienden van de familie. En dan graag ook die vriend die zo leuk gitaar/mondharmonica/saxofoon en vul maar in, kan spelen. Natuurlijk moet ook het setje boules ballen mee voor een spelletje pétanque. En ja, dan wordt zo’n picknick vanzelf een buitenfeestje dat uren kan duren.

Niks nieuws onder de zon

Maar zie, ook hier in het zuiden rukt de glamour van de beter bedeelden op. Een mooie familiemaaltijd, geserveerd vanaf een eenvoudig tafelkleedje is niet goed genoeg meer. Men sleept riante zitkleden, of desnoods een heel tuinameublement mee, en ruime koelboxen om de champagne/wijn en bederfelijke waar in koel te houden. Plus steeds vaker een kant-en-klare picknickmand. Niet met zelf bereid voedsel, maar met de luxe producten van de betere traiteur of een sterrenrestaurant, die gretig inspelen op de nieuwe trend en via deze manier een beetje bijklussen om de doorgaans magere (na)zomeragenda gevuld te houden. Voilà, de pique-chic.

Eigenlijk is er niks nieuws onder de zon: de term pique-nique stamt al uit de zeventiende eeuw en ook toen al was er een duidelijke tweedeling in de maatschappij: de gewone landman at eenvoudigweg zijn meegebrachte etenswaar op z’n werkplek op, de simpele burger deed het hem graag na zodra die de kans kreeg de stad even te ontvluchten.

Het waren de gegoede burgerij en de edelen die zich – vergezeld door (veel) personeel – op een buitenlocatie naar keuze lieten verwennen met de meest uitgelezen spijzen en dranken. Vanzelfsprekend geserveerd aan hun eigen eetameublement.

Eerst de prettige plekjes

Waar je ook voor kiest, zo’n buitenmaaltijd ‘en famille’ moet natuurlijk niet al te zeer verstoord worden door hele horden langssjokkende toeristen, dus een beetje prettig privéplekje is wel zo aangenaam. Bijvoorbeeld ergens langs het pad ‘Le Sentier du Littoral’ op het schiereiland Saint-Jean-Cap-Ferrat, met uniek uitzicht op de zee en eenzame zeilbootjes. Niet geschikt voor té hete dagen, want er is geen schaduw. Ook op winderige dagen is een picknick hier af te raden omdat de golven de rotsen overspoelen. Bij de nabijgelegen plage Paloma kan gezwommen worden en ‘het rondje Cap-Ferrat’, met de mooiste zeezichten aan de Côte d’Azur, loop je in een uurtje. Je komt er door vanuit Nice de N98 richting Villefranche-sur-Mer te nemen en rechtsaf te slaan na Villefranche, Saint-Jean-Cap-Ferrat in. Per bus te bereiken vanuit het busstation in Nice.

Nog een aangename picknickplaats: aan de oever van de fraaie rivier l’Estéron. Je kunt er zwemmen en er zijn tal van intieme strandjes. Neem vanuit Nice de N202 en daarna la D17 in de vallée de l’Estéron. Aan het eind van het dorp Gilette (zo’n 20 km van Nice) rechtsaf richting Roquesteron en parkeren zo’n 4 km verder, bij de splitsing. Het begin van de wandeling begint zo’n 20 meter na de brug bij wegwijzer nr. 17.

Wie toch liever wil picknicken aan de Middellandse Zee, kiest voor de wat rustigere stranden in de buurt van Le Lavandou, Hyères of Seyne-sur-Mer. Perfect te combineren met een ontspannende strandwandeling van l’Escalet (Ramatuelle) naar Cap Lardier. Eilanden als Porquerolles met hun uitbundige natuur (te bereiken per boot vanuit Hyères) zijn ook geschikt voor een uitgebreide picknick.

Rond de grote meren zoals het Lac de Sainte-Croix en het Lac de Saint-Cassien zijn tal van prachtige plekjes te vinden, te combineren met diverse watersporten. Maar ook het kleinere Lac de Carcès is meer dan de moeite waard.

En dan de betere plekjes

We beginnen in het westen van de Var bij Six-Fours-les-Plages, met z’n Parc de la Méditerranée. Een groene oase van zo’n zeven hectares, in het hart van de befaamde Cap Nègre (waar de schoonmoeder van ex-president Sarkozy woont), met onovertroffen uitzicht over de baai van Sanary. Wie hier zijn kleedje uitspreidt voor de lunch komt gegarandeerd niet voor donker thuis.

Nog zo’n droomplek: de picknickplaats in Le Brusc, grenzend aan de zee waarop vreedzame bootjes dobberen tegen het decor van het Île des Embiez; de mooiste aanzichtkaart verbleekt erbij.

Dat Île des Embiez zelf is ook meer dan de moeite waard. Je komt er met een pontje vanaf Le Brusc. Vraag bij aankomst naar de plek die bekend staat als ‘six-fournais’, een magische picknick-locatie. Bekijk onderweg de informatieborden, die alles vertellen over de rijke flora en fauna.

In het midden van de Var komen we terecht bij Besse-sur-Issole, een klein stadje in de buurt van Brignoles, met een schitterend meer en een prachtig beschermd natuurgebied. Aan de oevers van het meer zijn tal van picknick-accommodaties, je kunt er bovendien zwemmen en vissen, riante wandelingen maken en…. paardrijden. Bekijk in het stadje zelf de kapel Saint-Quinis uit de 16e eeuw, het oude stadshart uit de 17e eeuw, en de middeleeuwse brug over de rivier Issole.

Op de grens van de Var en de Alpes-Maritimes, tussen Saint-Raphaël en Théoule, bevindt zich het Massif de l’Estérel. Parkeer

op de ‘Col de Belle Barbe’ in Agay, laadt de proviand uit, en trek het ruige en wonderschone natuurgebied in, waar tal van picknicktafels verdekt staan opgesteld. En na de maaltijd is het uitstekend wandelen langs de vele paden. Of u daalt af naar de lager gelegen zeereep, waar overigens eveneens gepicknickt kan worden.

In de Alpes-Maritimes ligt het ideale picknickgebied tussen Villeneuve-Loubet en Antibes. Het ‘parc départemental de Vaugrenier’, dat zich uitstrekt over circa honderd hectares, met een verleidelijk meer en een uitgebreide mediterrane én exotische flora en fauna. Een heerlijke plek voor een dagje onvervalst natuur genieten; er is zelfs een vogeluitkijkpost voor liefhebbers van onze gevederde vrienden. In de schaduw van de pijnbomen staan picknicktafels opgesteld, er zijn speelterreinen, een wandelparcours en een trimbaan. En dat alles op een steenworp afstand van ‘la grande bleue’.

Wat meer naar het oosten, en dan zijn we al bijna in Italië, is onze bestemming het dorpje Èze, of liever gezegd de hoogvlakte erboven. Vanaf het ‘plateau de la Justice’ is het panorama adembenemend. Met aan de ene kant het zicht op de zich tot aan de einder uitstrekkende Méditerranée, en aan de andere kant de hoog oprijzende bergen van het nationale ‘parc du Mercantour’. Hier bent u middenin de natuur, terwijl u uitziet op de klokkentoren van de Notre-Dame-de-l’Assomption die vanuit Èze de azuurblauwe hemel in priemt. Overweeg vanaf het dorp het steile pad naar zee af te dalen, waarlangs ooit de filosoof Friedrich Nietzsche zijn inspiratie opdeed voor zijn meesterwerk ‘En zo sprak Zarathoestra’. Maar uitbuiken met het laatste glaasje uit de verder lege picknickmand kan natuurlijk ook.