Nog even en het massa-toerisme is weer voorbij. Juist dan zou je naar één van de allermooiste gebieden van de Provence moeten gaan: het Parc Naturel Régional du Verdon. Prachtig natuurschoon en ongekende sportieve mogelijkheden voor iedereen en voor alle leeftijden. Redacteur Pauline Maarschalk zakte per kano de Verdon af.
Welkom in de Grand Canyon du Verdon, de natuurlijke grens tussen de Var en de Alpes-de-Haute-Provence. Deze enorme kloof, waarvan men dacht dat de goden die geschapen hadden, is het ongelooflijke gevolg van erosie; de rivier Verdon sleep de kloof uit in het kalksteenplateau van de Provence. Een unieke plek in Frankrijk. De diepte van de kloven, tot wel 700 meter, de geografische ligging, het berg- en zeeklimaat, resulteerden in een bijzonder rijke flora en fauna. Hier is de natuur heer en meester, woest en onberekenbaar. Hier ben je in het hart van het Parc Naturel Régional du Verdon. En er kan hier van alles op sportief gebied. Van wandelen, klimmen en klauteren tot en met kanoën, raften en waterfietsen. Wij kozen voor een kanotocht.
Doe mij maar gewoon een kano
Ik meldde me op een mooie zonnedag bij de Base Nautique Verdon te Quinson voor een huurkano. Quinson zelf is een vlekje van niks met circa 350 inwoners (en overigens wel een prehistorisch museum en een prehistorische grot) maar het ligt hartje Parc du Verdon, tussen het plateau van Riez Valensole en de Haut-Var, op één van de mooiste stekjes langs de rivier de Verdon. Hier nog even geen woeste waterversnellingen maar een schitterende groenblauwe watervlakte die zachtjes tegen de oevers van de brede rivier kabbelt. Het leek me een mooi punt om te beginnen.
Ik zag wat kinderen in heftig gekleurde kano’s en dito reddingsvesten langspeddelen en dacht ‘moet kunnen’.
Helaas had ik buiten Jean gerekend, een angstaanjagend fitte dertiger met het getaande uiterlijk van de eeuwige buitensportman. Of ik niet liever wilde kajakken, wildwatervaren? Of misschien een dagje raften? Hydrospeed? Hij wees op een aantal afbeeldingen aan de wand. Het leek me geen goed idee: ik zag mensen zich vastklampen aan minuscule drijfboeien, door woest kolkend water naar beneden gesleurd. ‘Non merci. Le canoë, s’il vous plait.’
Even later kon ik in zo’n reddingsvest met zo’n plastic kano het water in. En nog even later was ik dankbaar dat ik voor deze eenvoudige vorm van transport gekozen had. Goed, misschien is het een tikje minder stoer dan als een dolle door razende stroomversnellingen stuiteren. Maar je ziét zoveel meer. En er is zoveel te zien.
Adembenemende vergezichten
Het Parc Naturel Régional du Verdon strekt zich uit over de Alpes-de Haute-Provence en de Var, bestrijkt een gebied van ruim 180.000 hectare en herbergt het prachtige Lac de Sainte-Croix – 2200 ha waterweelde – plus de spectaculaire Gorges du Verdon, de machtige in de Provençaalse kalkrotsen uitgeslepen bedding van de rivier de Verdon. Die Verdon ontspringt aan de rand van het Parc National de Mercantour, ten westen van de Col d’Allos, en vormt de natuurlijke scheidslijn tussen de al genoemde departementen Var en de Alpes-de-Haute-Provence. De rivier doorkruist het Parc en stort zich bij Cadarache (Bouches-du-Rhône) in de rivier Durance. Met een lengte van in totaal 170 km, ontleent de rivier zijn naam aan zijn smaragdgroene water. Na Castellane (Alpes-de-Haute-Provence) stroomt hij zo’n 30 km door een diepe canyon: de Gorges du Verdon. De vergezichten vanaf de canyon zijn adembenemend en de omringende dorpjes, aangekleefd tegen de rotswanden boven het meer en op de rotsrichels, maken een onvergetelijke indruk.
Een stuwmeer met verdronken dorpjes
Het Lac de Sainte-Croix ligt aan de voet van de Gorges du Verdon en heeft een oppervlak van 2175 hectares (10 km lang en 3 km breed). In het zuiden afgebakend door de Sainte-Croix stuwdam en in het noorden gemarkeerd door de Pont du Galetas, waar de rivier Verdon het meer in stroomt. De dam, aan de entree van de Baudinard-kloof, stuwt 760 miljoen kubieke meter water en produceert meer dan 150 miljoen kw/h per jaar. Hij levert elektriciteit aan diverse steden in de omgeving. Het meer is tevens een van de belangrijkste drinkwater reservoirs voor steden als Aix-en-Provence, Marseille en Toulon.
Het onder water zetten van de Sainte-Croix vallei begon in 1973 en duurde tot 1975. Daardoor ‘verdronk’ het oude stadje Les Salles-sur-Verdon, dat hogerop werd herbouwd en nu vanaf de linkeroever uitkijkt over het meer. Ook het beroemde Fontaine l’Evêque verdween onder water.
Gelukzalig dobberen in een badkuip
Ik heb al dat natuurschoon natuurlijk niet van begin tot eind afgepeddeld. Maar die tocht per kano was er niet minder indrukwekkend om. Zelfs vanuit een plastic badkuipje raak je onder de indruk van wat er aan je oog voorbij trekt. Steile rotswanden tot in de hemel, waarin (beschermde!) gieren hun rondjes draaien op zoek naar een prooi. Tegen de rotswanden aangeplakte dorpjes waarvan je je afvraagt wanneer de lijm zal loslaten, zó trekken ze aan de zwaartekracht. Peilloos diep groenblauw water dat je doet wegdromen als je er een tijdje op ronddobbert.
De grote Provençaalse schrijver Jean Giono (Manosque, 1895-1970) zei het zo: ‘Niets is mooier dan het samenspel van steile rotsen en peilloos diepe kloven, van woeste groene stromen en purperen schaduwen, van de onwaarschijnlijk blauwe lucht die zich hervindt in de azuren zee van Homerus, en van de wind die fluistert met de stem van lang vervlogen goden.’
Daar heb ik eigenlijk niks meer aan toe te voegen, dat noemen we gewoon gelukzaligheid.
Meer informatie: lesgorgesduverdon.fr
