Het is niet goed of het deugt niet, heet dat in het Nederlands. Of althans vroeger. Moest ik aan denken toen ik hoorde van de anti-Olympische revolte op Tahiti, zo’n Frans overzees gebiedsdeel, heel ver weg in de oceaan. We hebben volgend jaar de Spelen in Parijs, maar voor het onderdeel surfen moet je bijna 16.000 kilometer verderop wezen. Heb ik het hier eerder over gehad. Nu blijkt dat de eilandbewoners, surfers en milieu-organisaties het vertikken om die vlag met die ringen te hijsen. Als er à raison van 5 miljoen dollar een aluminium wachttoren met airco en spoeltoiletten voor de jury en camera-ploegen moet komen, zoals het Internationaal Olympisch Comité eist, gaan het koraalrif, het onderwaterleven en de visserij eraan. Er zijn op het eiland ook maar weinig hotels. Voor de hotemetoten, de sporters en de pers moet er een cruiseschip komen aanleggen. Ik weet niets van zeilen op een plankje, maar volgens mij hebben we bij Le Havre of zo ook wel wat spannende golven in de aanbieding.
Garantie dat het goed komt
De regering in Parijs blijft ondertussen volhouden dat het met die Spelen gegarandeerd goed komt. Zeker wat betreft de beveiliging, zo ongeveer het voornaamste item in this day and age. Zou het? Het kost nu tijdens de ‘feestdagen’ al de grootste moeite om kerken en synagogen te bewaken, scholen worden nog steeds lastig gevallen met valse bomwaarschuwingen, er spelen moordpartijen die een terroristische achtergrond zouden hebben, justitie lukt het niet de oorlogen tussen drugsbendes, onder meer bij mij in de buurt in Marseille en nu ook al in Nice, te doen finishen. Het is in Frankrijk weleens gezelliger geweest. En heus niet alleen omdat het weer ook al een tijdje niet deugt.
Opwinding over een film
Ik verblijf al enige tijd in dit land dat zich graag beroept op la exception française, de uitzondering. Daar zijn er wel een beetje veel van, vrees ik, als niet zo francofiel. Zo snapte ik niets van de bijna nationale opwinding, en zelfs woede, over een of andere film over Napoléon door nota bene buitenlanders gemaakt. De nog altijd bewierookte keizer die de facto vreselijke dingen op z’n geweten heeft, neergezet als een watje. Dat gaat natuurlijk zomaar niet.
Fransen koesteren zogenaamde helden die in gewone landen allang van hun voetstuk zijn afgesodemieterd. Zou het een soort vluchtgedrag zijn? Dat wordt me te ingewikkeld, ik heb alleen het rij-examen met goed gevolg doorstaan.
Frankrijk kampioen
Werd ik van de week toch ineens weer Frankrijk-enthousiast. Die loting voor het EK-voetbal. ‘Wij’ tegen Oranje, appeltje-eitje. Frankrijk wordt Europees kampioen en we pakken vast ook wel wat van die medailles tijdens de Spelen. Ik heb er vertrouwen in en mijn Franse vrienden en collega’s weten het al 100% zeker. In augustus maken we de rekening op, in Frankrijk ben ik aan gokken en loterijen nog net verslaafd geraakt. Ik denk dat ik scoor.
Maar ‘zou het?’ is mijn meest gestelde vraag sinds ik in dit malle land vertoef.
