Dat Coaraze, zo’n 25 km boven Nice op 650 meter hoogte met 850 inwoners, vakbij de Mercantour, op die lijst van plus beaux villages de France staat, snap ik best. Middeleeuwse, soms gewelfde straatjes, bejaarde huizen in blauw, geel en roze, temidden van olijfbomen.
Vanwege de vele zonuren afficheert het dorp zich bij voorkeur als village du soleil. Maar wat mij betreft is de grootste attractie van het schitterende dorp de Chapelle Saint-Sébastien. Gebouwd in de hoop hert dorp tegen de pest te beschermen. Daar vind je op de muren en het plafond superieure fresco’s, uit ongeveer 1530, vermoedt men. Geen mens weet wie de kunstenaar was die voor deze meestereken tekende. Of misschien was het wel een collectief. Italianen? Maria was hun thema, als je dat zo kunt zeggen. ’t Is geen Michelangelo in Sixtijnse Kapel, maar heel veel minder toch ook niet. Als ik in de buurt ben, ga ik er altijs weer even kijken. Naar dat echte geheim van Coaraze. Want wie o wie was (waren) die top schilder(s)?
Wat me ook aan Coaraze boeit, is dat verhaal van Johanna I (1326-1382), de slechts vier keer gehuwde koningin van Sicilië.Ze was een keer in Coaraze toen politieke en militaire tegenstanders haar zonen op de BBQ legden. Ze veroordeelde het dorp tot de doodstraf, ‘er zou nooit meer een kip of haan te horen zijn’. ’t Is vast een legende, maar dat maakt me niet uit. Ook zo’n histoire hoort bij Zuid-Frankrijk. En Johanna zou ontgoocheld zijn als ze wist hoe goed het nu met Coaraze gaat, nota bene toeristisch hoogtepunt.
Uit eten
- Bar Chez Yanis, Place Alexandre Mari.
- Restaurant Le Castel, Place du Château.
