’t Heeft redelijk wat geregend afgelopen dagen, dat is goed voor de plantjes maar ik ga graag rennen en da’s dan lastig. Nu de zon weer schijnt is iedereen buiten, en ik ook, dus, naar het bos, met m’n renschoenen aan.

Wat zijn de wandelaars vriendelijk vandaag, twee wensen me ‘bon courage’ toe. En de honden huppelen even met me mee om daarna weer naar hun baasjes te gaan.

Dat moet ik de Fransen wel geven hoor, die beleefdheid. Ze zullen ook steeds, bijvoorbeeld in de winkel, eerst goedendag zeggen, dan vragen of je even tijd hebt en dan pas een praatje maken. Of als jij als klant zélf een vraag hebt, dan eerst even aan de bediende aankondigen dat je graag wat informatie zou willen. Ik herinner me van in het noorden dat ik gewoon, op de man af, mijn vraag stelde. Hier kijken ze je dan even een beetje streng aan, want zomaar vocaal binnenvallen vinden ze onbeleefd.

Wachten met applaus

Ook, wanneer iemand een speech geeft, dan kom je daar niet tussen met opmerkingen, he, dat wordt niet gedaan. En applaus geven, dat doe je ook niet spontaan, daar word je voor uitgenodigd. De speaker, die bijvoorbeeld iemand in de bloemetjes zet, zal dan zeggen; ‘geeft u hem een warm applaus’ meer nog ‘u mag hem nú uw warm applaus geven’.

Ik moest daar best wel aan wennen, er werd scheef naar me gekeken wanneer ik alweer eens zonder een blad voor de mond te nemen, een opmerking maakte, of m’n eigen applaus startte. Dan voel je je echt een buitenlandse, haha!

Hiërarchie in het zuiden

Ik heb het niet altijd zo makkelijk met de feller aanwezige hiërarchie hier in het Zuiden. Meer dan in Noord-Frankrijk wordt de u-vorm gebruikt, en dat is niet zoals in het Vlaams waarbij de ‘u’ best wel amicaal is. Ik zeg tegen mijne man, ‘ik zie u geerne’.  Dat is zeer lieflijk bedoeld, ech wel. Hier in de gemeente, op de school, op ’t conservatorium worden beslissingen genomen door de baas, en dan, het niveau eronder, en dan weer een laagje daaronder. Ik denk dat dat te maken heeft met het feit dat de staat veel sponsort en iedereen wil in het rijtje blijven lopen. Neem bijvoorbeeld de afgevaardigde van cultuur, die wordt benoemd en wil zoveel mogelijk volk en toeristen naar zijn dorp krijgen om dan bij de volgende verkiezingen op zijn plek te kunnen blijven zitten. Dus die zal niet tegen de haren in van het departement willen strijken dat hem het budget ter beschikking stelt om te programmeren. Dus wie je hier kent, is best wel belangrijk. En daar mee op goede voet blijven nog belangrijker. En zijn kennis van zaken en autoriteit voeden … zeker niet onbelangrijk.

Mijn vuurvliegjesfeest

Ik laat me er niet te veel door leiden. Ik organiseer zelf concerten in m’n grote tuin, heb daar geen subsidie van hogerop voor nodig. Jullie zijn allemaal welkom op m’n jaarlijks Vuurvliegjesfeest in Vence (da’s zo’n half uurtje boven Nice), dit jaar op zaterdag 15 juni. Je kan alle info vinden op m’n site michelinemusic.com (bij Events) en dan gaan we lekker los op Franse chansons, van Gainsbourg tot Aznavour! Daar zijn we’t over eens, dat is een categorie op zich, er is geen muzikale rangorde. Allen lekker genieten van muziek!