Voor zover ik Frankrijk en de Fransen begrijp: je kon erop wachten. Hadden we vorige week de president die over een burgeroorlog begon, was er dus meteen mevrouw Le Pen die in haar vocabulaire met gezwinde spoed op zoek ging naar een even onrustbarende term. Ze kwam uit bij staatsgreep.

Geen idee hoe dat in andere landen is, misschien is het wel exclusief Frans om over een burgeroorlog en een staatsgreep te ouwehoeren, als het woord aan de kiezers is. Ik denk steeds vaker dat theatraal drama het trefwoord is als je naar Frankrijk kijkt. Ik zit graag in de schouwburg als het politieke theater van de lach zijn zoveelste voorstelling speelt.

Ingewikkelde verkiezingen

Natuurlijk niet, meneer de president, we krijgen geen burgeroorlog, we doen eerst de Tour de France en de Olympische Spelen. Daarna gaan we vast en zeker weer een beetje staken. En nee, mevrouw Le Pen, de president heeft geen ‘administratieve’ staatsgreep gepleegd door plotseling een paar vertrouwde ambtenaren op hoge posities te benoemen. Die mogelijk rare ideeën van een regering onder Le Pen kunnen blokkeren. Of zoiets.

Ik moet nog steeds veel bijleren. De verkiezingen in dit land zijn ingewikkeld. In de 2e ronde zondag kun je in je kiesdistrict je portemonee en nog zo het een en ander toevertrouwen aan 2 of soms 3 kandidaten. Van wie er dan weer eentje zich terugtrekt om de kans groter te maken dat een lid van de FC Le Pen wordt verslagen. Iedereen weet dat die club de verkiezingen wint, maar geen opiniepeiler of clairvoyant (helderziener) weet alvast hoeveel zetels dat in de Assemblé Nationale oplevert.

Scoren vanaf het middenveld

Frankrijk is een verscheurd land. Als het alleen zou gaan tussen hard links en extreem rechts zou de uitslag 32-41 zijn. De president heeft steeds gedacht dat in het team van Les Bleus het middenveld wel voor doelpunten zou zorgen. Mooi niet. In mijn omgeving hoor ik steeds vaker dat de president nog minder dan ik van Frankrijk en de Fransen snapt. Mij nemen ze dat niet kwalijk, ach, zo’n étranger. Ik herinner me een citaat van het Franse denkhoofd René Descartes (1596-1650), die meende dat niets in de wereld zo gelijk verdeeld is als het gezond verstand. Als je een tijdje in Frankrijk verblijft, weet je wel beter.

Dikke woorden, dreigende taal. Eerst maar eens zien of we straks op het EK voetbal van Portugal kunnen winnen. Ik zal erbij zijn, in het dorpscafé. In de zekere en geruststellende wetenschap dat de Macron en Le Pen niet in de Franse selectie voorkomen. Ze zitten ook niet op de reservebank.