Drones aan de Côte

De afgelopen dagen gierden hier de helikopters weer laag over. We wonen niet ver van het grootste militaire oefenterrein van Europa en met de missies in Mali en in de Centraal Afrikaanse Republiek moet er natuurlijk geoefend worden.
Ik denk: kansloze missies, het Vietnam van Frankrijk.
En intussen maar nachtelijke rondjes door m’n achtertuin vliegen. Maar goed, het is in elk geval ergens voor bedoeld.
Pissig werd ik pas toen er ineens een drone een kijkje kwam nemen. Ik vind dat schaamteloze gegluur pal boven je hoofd zo’n beetje de allergrootste schending van privacy die je je maar kunt indenken. Als ik een geweer had gehad -maar gelukkig ben ik pacifist- had ik ‘m zó uit de lucht geknald. En toen stortte het ding ineens vanzelf neer. En kwam het kleinzoontje van de nieuwe Britse buren beleefd vragen of hij zijn radiografisch bestuurbare vliegtuigje terug mocht komen halen. Oeps.
Toch zitten die drones er ook hier aan te komen. En daar ben ik straks -ondanks mezelf- misschien toch wel een beetje blij mee. Ik zal het uitleggen.
Een paar jaar terug schreef ik er al over: de palmen gaan dood aan de Côte. Niet vanwege de natste winter sinds 1942, maar vanwege een klein rotkevertje dat die bomen van binnenuit opvreet. De snuitkever -charançon rouge- is een killer-parasiet die het voortbestaan van de palmenpracht langs de hele Côte d’Azur ernstig bedreigt. Het oorspronkelijk uit Indonesië afkomstige insectje dook zes jaar geleden voor het eerst op in Cap d´Antibes en verspreidde zich razendsnel.
“De situatie is explosief”, vertelde Jean-Luc Belliard van de Chambre d´Agriculture in de Alpes-Maritimes destijds in de Nice-Matin. Hij vreesde dat 30 procent van de palmen in zijn departement verloren zou gaan, tenzij er heel snel werd ingegrepen. Dat werd er, maar het was niet genoeg. Er werd de afgelopen jaren op alle mogelijke manieren geëxperimenteerd met bestrijdingsmethoden, van puur giftige rotzooi tot en met milieuvriendelijke middelen, maar niets hielp tot nu toe afdoende. Bovendien zijn de kosten inmiddels flink uit de hand gelopen. Afhankelijk van de gekozen bestrijdingstechniek (chemisch of biologisch) en de omvang van de boom moet je gemiddeld rekening houden met € 1.000 per palm. Alleen al in de Alpes-Maritimes staan er naar schatting 100.000. Dus reken maar uit. Bovendien zijn veel palmen in de loop der jaren hoog opgegroeid en staan ze op vaak onmogelijke plaatsen waar bestrijders niet goed bij kunnen.
Een Côte d´Azur zonder palmen dan maar? Hyères, bekend als de palmenstad vanwege de ruim 7000 palmen die er het stadsgezicht bepalen, zónder die karakteristieke bomen?
Er is nog een beetje hoop. En die komt zomaar uit de lucht vallen.
In Monaco heeft een bedrijfje een drone ontwikkeld die -een ook al kersvers ontwikkeld- ecologisch verantwoord bestrijdingsmiddel kan vervoeren en uitstrooien over de toppen van de aangetaste palmen. Eerst wordt er, ook met een drone, gekeken welke palmbomen ziek zijn. Dat zie je van onderaf niet, en van bovenaf meteen: de kroon is kaal in het midden, en de rest van de bladeren hangt er maar zo’n beetje bij.
Zo’n drone inzetten betekent tijdswinst, want hoe eerder een zieke boom ontdekt wordt, des te sneller er bestreden kan worden en des te minder kans op verspreiding van dat rotkevertje. Tijdswinst is er ook omdat er geen mankracht meer aan te pas komt en niemand halsbrekende toeren uit hoeft te halen om in de palmtop te komen. En nog meer tijdswinst omdat zo’n drone in een uurtje een groep van circa tien bomen tegelijk kan behandelen. Dat maakt deze nieuwe methode ook meteen een stuk goedkoper. En nu maar hopen dat het écht werkt. Want een Côte d’Azur zonder palmen, dan kan toch niet?
Intussen hou ik die drones wel in de gaten natuurlijk.