Tag: beleven
Vroeg uit de veren
Ik ben van nature niet echt een ochtendmens. Laten we zeggen dat het ’s ochtends even duurt voor ik op gang ben. Afspraken maak ik dan ook het liefst na het middaguur, maar als je de druivenpluk op een wijndomein in woord en beeld moet brengen voor je bloedeigen tijdschrift Côte & Provence, is er...
Een duik in de cave
Even naar de cave, altijd leuk tijdens de vendange. En ik wilde ook weleens met eigen ogen zien wat al die wijnboeren bij de cooperative komen afleveren. De druivenpluk rukt me al bijna een week in het holst van de ochtend uit de slaap, als de trekkers-met-aanhanger onder veel geraas en gereutel langs komen denderen...
Haarlem
Op ons gemeentehuis moet je niet zijn in augustus, net als overal elders in Frankrijk trouwens. De boel is dicht, of suddert op een laag pitje tot ‘la rentrée’ begin september. Dat was ik even vergeten toen ik vorige week een stempeltje nodig had. Ik legde mijn papiertje samen met mijn paspoort op de balie...
De smakelijke geheimtips van Raoul Duchemin
Als je hier vrienden, familieleden of collega’s uit het hoge Noordzee-noorden op visite krijgt, is altijd de vraag: waar kunnen we lekker eten? Een eeuwig misverstand: alsof je ook zomaar een restaurantvraagbaak bent als je hier woont. Bovendien is het altijd een heikele kwestie. Om te beginnen is het maar de vraag wat iemand qua...
Feest op het dorp
We reden voor een vergeten boodschapje en de krant naar het dorp. Een gewone zondagochtend tegen aperitieftijd. Doorgaans is het dan doodstil op de weg, maar dit keer kwamen we de ene na de andere oldtimer tegen. “Zeker weer zo’n toertocht”, opperde ik tegen de echtgenoot terwijl ik bewonderend een schitterende Traction Avant nakeek en...
Herrie
In het holst van de ochtend wakker geworden van een hels kabaal: de druivenoogst is begonnen. Eerder dan normaal, maar het weer was er dan ook naar: een zeiknat voorjaar dat veel te lang duurde, meteen gevolgd door een hittegolf die – afgezien van een kleine pauze - nog steeds niet afgelopen is. Tja, dan...
Een beetje druk
Ja, natuurlijk wist ik ook wel dat het in juli en augustus veel drukker zou zijn bij mij in de buurt. Dorpje van ‘quatre fois rien’, ‘arrière-pays’, toen ik erheen verkaste was het winter en heerste er de gewijde stilte van een verweesde dodenakker. Het regende, dat ook nog. De twee eethuisjes die het gehucht...
Concertgebouwbos
"We hebben een woestijnrat in de tuin!” riep ik opgewonden tegen de echtgenoot. “Dan zal het wel warm zijn”, was het laconieke antwoord, terwijl de buitenthermometer 36 ºC in de schaduw aangaf. “Laat maar.” Ik had net op internet nagekeken wat dat ratachtige bruin/witte beestje was dat als een mini-kangoeroetje weghipte toen ik de vogeltjes...
Scoop op het dorp!
Ja, het is bloedheet, canicule, code orange, tegen de 40 graden, minstens twee keer per dag even met de honden de rivier in. Dat is geen nieuws natuurlijk, maar ik heb ondertussen wel degelijk een grote primeur die ik even kwijt moet. Het journalistieke bloed of zo, je komt er nooit vanaf. Ik scoorde mijn...
Au pair
Sinds vandaag weet ik het zeker: de slavernij is niet afgeschaft en woont gewoon aan de Côte. Dat moet ik misschien even uitleggen. M’n dorpje – zeg maar minigehucht – wordt overschaduwd door een feodaal kasteel. Dat staat er al sinds de 18e eeuw en schijnt toebehoord te hebben aan een admiraal die hele zeeslagen...
