Tag: beleven
Verzuiderlijkt
“We hebben vanmorgen nog even gezwommen.” Ze zei het zonder blikken of blozen, mijn vers uit Nederland overgekomen vriendin. Haar amant knikte bevestigend, “mooie ochtend, het water was nog 14 graden.” Bij mij liepen de rillingen van afgrijzen over de rug. Zwemmen! 14 graden! “Moeten jullie dood?” Ze keken me niet begrijpend aan van over...
“Désolé madame”
Bijna! Nog heel eventjes volhouden en dan is het echt voorbij. Dan kan ik weer slapen, dan gaan de dagen niet langer verloren aan oeverloos belcomputerindewachthangen, kan ik mijn eigen tijd weer indelen en ben ik eindelijk uit de wurggreep van de Franse bureaucratie ontsnapt. Nou ja, tot het volgende akkefietje dan. Want waar heel...
Rugby? Yep, eindelijk ook in NL!
Ik ben blij met RTL7. Tja, dat had ik zelf ook niet gedacht, maar het is met afstand de enige zender die adequaat aandacht besteedt aan het WK rugby. En dat vind ik tamelijk prettig: ik ben fan. Kijk, na een ruime kwarteeuw in de Zuid-Franse contreien heb ik niet zoveel meer op met NL-televisie,...
Een peperdure peuk
“Da’s dan 180 euro”, zei de stadswacht van dienst, likte aan zijn wijsvinger bij gebrek aan een ouderwetsch potlood en tikte fanatiek-traag de gegevens van mijn gesprekspartner in zijn handcomputertje, dat even later zachtzoemend een proces verbaal uitscheidde. “U kunt cash, met een cheque of met een creditcard betalen”, grijsde de dienstklopper genereus. “En bij...
Aan het gas
De zondagmiddagvisite borrelde nog even lekker weg terwijl ik in de keuken de laatste voorbereidingen trof voor de rijsttafel waarop ze als vliegen op de stroop waren afgekomen. Ik doe het niet vaak, maar eens in de zoveel tijd – als de druk te groot wordt - geef ik toe aan de wens (zeg maar...
Feestje, bedankt
Het had gekund, ik had het kunnen halen, en het scheelde niks. Als die champêtre maar niet voor de auto was gesprongen toen ik met een bloedgang richting dorp racete om nog net voor sluitingstijd bij het postkantoortje te kunnen aanleggen. Dat heeft nogal beknopte openingstijden; ben je ’s ochtends voor half twaalf niet binnen,...
Yes! Signeren!
Op 26 september is het zover: een signeersessie bij Le Temps des Cerises in Fayence (Var) van 12 tot 14 uur. Iedereen is van harte welkom!
Crime passionnel
“Het was m’n buurmeisje.” Madame Mahmoud sloeg haar ogen neer terwijl ze het zei, ik kon haar plaatsvervangende schaamte bijna voelen. “Une Arabe”, voegde ze er ten overvloede aan toe. Toen kwamen de tranen en ik voelde me oneindig lullig dat ik ernaar gevraagd had. Maar het is ook niet niks, een moord op het...
Het verboden B-woord
“Als ik nog één keer het woord ‘boek’ hoor, pak ik de honden en m’n koffers.” De echtgenoot is het een beetje zat. Snap ik ook wel, als er een boek van me dreigt te verschijnen word ik een beetje zenuwachtig. Nou ja, zeg maar gerust steeds onuitstaanbaarder naarmate de fatale datum nadert. En vrijdag...
De weg kwijt
“Na 600 meter naar rechts”, gebiedt de boordnavigator ergens halverwege de kronkelige Route Départementale tussen mijn huis en de grote stad Draguignan. Ik kén deze weg en denk: ‘mooi niet’. Ping ping ping! Nú rechtsaf slaan”, klinkt het dwingend. ‘Je kan me wat’, foeter ik terug, en zoef met een jofel gangetje langs de steile...
