Tag: verzekering
Aardbeving? Slaapt u rustig verder
“Nou zeg”, zei ik vanmorgen tegen de echtgenoot toen ik de digitale krant tot aan de regio-pagina had doorgebladerd. “We hebben vannacht drie aardbevingen gehad.” “O”, bromde het nuchter vanachter de ontbijttafel, “ik dacht dat je je in bed omdraaide.” Ik ben een onrustige slaper. Dat kwam dus niet meer goed vandaag. Bon, het waren...
Opgelicht
Ik zat al in de auto op weg naar het vliegveld van Nice toen het telefoontje kwam: “We gaan het niet redden, lekke band op de A9, ergens ter hoogte van Uitgeest.” De vriendin die mijn dochter voor een vakantie naar ons afgelegen bergonderkomen in het achterland van de Pays de Fayence op sleeptouw zou...
“Désolé madame”
Bijna! Nog heel eventjes volhouden en dan is het echt voorbij. Dan kan ik weer slapen, dan gaan de dagen niet langer verloren aan oeverloos belcomputerindewachthangen, kan ik mijn eigen tijd weer indelen en ben ik eindelijk uit de wurggreep van de Franse bureaucratie ontsnapt. Nou ja, tot het volgende akkefietje dan. Want waar heel...
Botsing met Bob Marley
Ik loop al een tijdje in Zuid-Frankrijk rond, maar ’t is me nog steeds niet gelukt al die feestdagen, van nationale of religieuze aard, bij te houden. Er wordt wat af gevierd in dit land. En als ik er in Nice Matin niet op geattendeerd was, had ik ook weer niet geweten dat het morgen...
Eentje die deugde
Volgens de arts die mij niet onderzocht, verkeer ik in blakende gezondheid. Altijd leuk om te weten. Ik heb het niet zo op witjassen, maar soms ontkom je er niet aan. Verzekeringdingetje, of ik er even een bijpassende huisstethoscoop bij wilde zoeken die de formaliteiten kon afwikkelen. Het Franse platteland kennende, had ik al visioenen...
Zeg dan maar eens nee
Hou je net een hele verhandeling over ‘nee’ zeggen (klik hier), ga je meteen bij de eerstvolgende gelegenheid alweer in de fout. Tja. Ik moest gisteren even op de afdeling urbanisme zijn, administratief dingetje. De bureaucratische openingstijden zijn krap dus ik haastte me langs de kronkels van de smalle be-kinderkopte ‘grand’rue’ omhoog naar het gemeentehuis....
Hoe het gaat?
Twee doden slechts, dus het valt vreselijk mee. De vorige keer dat we door noodweer werden getroffen steeg het dodental tot boven de twintig. En dat was nota bene hartje zomer 2010. Zie hier. Maar het geeft wel te denken; steeds als de hemelsluizen open gaan -en dat gebeurt meer en meer- is dit deel...
