Vanmorgen vroeg was ie er weer, de majestueuze adelaar. Hoog in de lucht stond hij (of zij, geen idee) doodstil, de grote vleugels vrijwel onbeweeglijk profiterend van de thermiek, de haarscherpe blik strak gericht op het bos dat onze heuvel bedekt. Normaal gesproken zou ie op zoek zijn naar de minuscule prooi die wij niet eens in het kreupelhout vermoeden, maar die zo’n adelaar feilloos als maal weet te scoren. Ik keek gefascineerd toe, wachtend op de habituele duikvlucht. Die kwam niet. Alweer niet. Met een door merg en been snijdende schreeuw zwenkte hij af en verdween naar de bergen verderop, daar waar ik zijn nestelplek wist. Een beschermde plek, er mag niet op deze koningsvogel gejaagd worden. Jarenlang waren ze met z’n tweeën. Ze cirkelden in steeds hoger klimmende spiralen speurend over de heuvels. Tot een prooi zich manifesteerde. Dan volgde die duizelingwekkende duikvlucht.
Zo’n twee weken geleden begon hier het jachtseizoen. Vanwege de beweerde overlast van everzwijnen lekker vroeg dit jaar. In de weekeinden en op woensdag zijn het geknal en de huilhonden vaste prik. De rest van de week ook, maar minder want dan mag het officieel niet. Tot ergens in maart/april zal het doorgaan, afhankelijk van het afschot. En dan legt alles wat in het vizier komt het loodje. Want hazen, konijnen, fazanten zijn leuk meegenomen, al is het maar bijvangst. Het gaat om ‘gros gibier’, om de oerkick, om aftroeven en opsnijden in de kroeg.
Maar in tegenspraak met de krantenberichten zijn everzwijnen hier in mijn deel van de Var dun gezaaid. De kans dat je als jager met zo’n indrukwekende sanglier op je voorbumper gebonden langs de kroeg kunt paraderen is minimaal. Dus zoek je een alternatief. Met een lullig konijntje kun je niet aankomen. Met een adelaar wel. Waarschijnlijk was het gewoon platte mazzel, want een adelaar in duikvlucht schiet je niet zomaar neer. Maar onder die juten zak achterin de pick up waarmee beroeps-chomeur Louis bij het café kwam voorrijden lag wel degelijk zo’n koningsvogel. Het jachtvolk troepte er bewonderend omheen.
“Wat? Een adelaar? Tu déconne, quoi!” De mobieltjes kwamen te voorschijn om een plaatje te schieten van de trotse jager met zijn buit.
Of Louis al wist wat hij ermee ging doen? Een adelaar is nou eenmaal geen soepkip. “Opzetten”, twijfelde hij. Maar dat vergt een ervaren preparateur, eentje die je illegale vangst hoogstwaarschijnlijk aangeeft.
Die adelaar is ongetwijfeld in de vuilcontainer verdwenen.
En die andere vliegt rond, in eenzame cirkels. Altijd boven dezelfde plek op de heuvel. Op zoek naar zijn gesneuvelde maatje? Je zou het bijna wel denken. Want die duikvlucht, die blijft steeds maar uit.
Adelaarsleed
Dit bericht delen op:
Kippevel, Renee. Goed geschreven. Thanks for sharing.
Merci Michelle. Moest het ff kwijt…..
zit gewoon te janken hier!
Sorry Leny, was niet de bedoeling.
Vreselijk!
Juist de grotere rovers hebben ruimte en bescherming nodig.
Bezorgde groet,
Eens Rob, en deze soort hier ís beschermd. Maar je hebt altijd k…tzakken.
Die chasseurs zijn het ergste tuig wat er bestaat, en ze mogen iedere dag de bossen onveilig maken. Ik juich altijd als er weer eentje een ander overhoop heeft geschoten. Er is een organisatie, ASPAS, Association pour la Protection des Animaux Sauvages, die hier heel aktief tegen reageren.
Ja Lois, ik ken de organisatie, ze doen veel goed werk. Maar ze kunnen niet overal tegelijk zijn. En je hebt altijd nog de bewijslast….. Wat jagers betreft ben ik het van harte met je eens. En als ze elkaar afknallen noemen wij dat hier klootschieten.
Klootschieten, dat hou ik er in.
Als je maar oppast Lois ;-]
Dit is op TERRA FRANCE | International Estate Agents herblogden reageerde:
Even stil na dit mooie artikel ….
Een trieste merci…
Wat vreselijk, word er helemaal depri van.
Niet doen Saar. Laten we maar samen een traantje wegpinken :-{
en dit zijn nou de ‘praktijken’ van het Franse platteland die ik nooit zal kunnen velen, dan druk ik me zachtjes uit….
Je bent niet de enige Tien. Waarom denk je dat ik zooooooo slecht lig in jagerskringen?
Zo triest, ik woon op gozo(malta) het is hier precies het zelfde verhaal.
Jagende k…tzakken heb je overal Barbara. Ik ben ze in elk geval in/op elk (platte)land waar ik woonde tegengekomen. Helaas.
Weer een mooi verhaal Renée, gelukkig zijn er mensen als jij die dit soort praktijken niet onopgemerkt voorbij laten gaan! Vaak denk ik dat jouw collums in het frans vertaald zouden moeten worden, dat zou voor veel fransen een eye opener zijn. Ga zo door! groetjes Viola (Loire Atlantique)
Dank je Viola. We doen ons best. :-]
Ik haat jagers, ik weiger wild te eten, al ben ik bij mijn beste vrienden uitgenodigd. Het zijn vaak huichelaars, proberen je te overtuigen van hun ” goede werk”,het instandhouden etc.
Je zou zo’n jager met zijn geschoten adelaar, op een drukke markt te kijk moeten zetten.jammer dat er niets tegen te doen is.
Groetjes en een goed weekend Renée.
Jacqui.
Dat is precies het probleem Jacqui. De overheid doet er niks aan -stimuleert het zelfs- en het platteland kijkt weg en/of vindt het wel best zo.
Om te huilen…?
Mijn dag verpest, mijn week verpest, Ik vraag me af hoe lang dit trieste verhaal op mijn netvlies blijft staan en in mijn kop zal blijven rond dolen.
Er over schrijven is het beste wat je tegen dit soort van onmacht kunt doen.
Bedankt Renée
Het was niet de bedoeling je dag/week te verpesten Adriaan. En nu je er zelf over geschreven hebt kun je het misschien loslaten? Sterkte maar.
Je was getuige van een misdaad Renee, kan je daar geen aangifte van doen of word je sociale leven dan onmogelijk? Heb je zelf niet ook een fotootje genomen met jouw mobieltje, van de auto met de dode adelaar?
De vogel op de foto is overigens geen adelaar maar een zwarte wouw, zegt mijn man de bioloog. Hij denkt dat jouw eenzame adelaar een slangenadelaar is, gezien het door jou beschreven gedrag.
Dat is 3 x nee Atty:
– ik was geen getuige van de daad zelf
– ik verlink niemand, ook de grootste hufter niet
– ik maak geen mobieltjesfoto van iets dat ik niet eens had willen zien
En wat voor adelaar er hier rondzwerft, geen idee. Ik ben geen bioloog, zoals je man.
Maar dank voor je betrokken reactie!