Smetvrees

do 14 mei 2020

Sinds afgelopen maandag mogen we voor het eerst na twee lange maanden weer zonder ‘Ausweis’ de straat op. Nou, dat was wennen. De dorps-champêtre was er in elk geval nog niet aan gewend, die wilde gewoon weten waar mijn déclaration’ was. “Niet meer nodig” verhoogde zijn argwaan alleen maar. Hij – als gezagdrager – zou toch zeker wel weten hoe het zat. Pas toen de tabagiste, die in de deuropening vanonder een scheefhangend mondkapje een dampertje stond te doen, hem de enorme kop op de dagkrant liet zien, haalde hij de schouders op en liep monkelend weg. Weer een illusie armer, zelfs een beetje handhaven werd hem nog afgenomen. Ooit had hij gedroomd van een carrière bij de echte politie, hij kwam zelfs niet door de voorrondes. Maar zo’n dorpje onder de knoet houden, dat kon hij als de beste. De coronacrisis betekende een buitenkansje qua verbaliserend optreden, en dat was ineens zomaar weg.
Ik stak over naar de épicerie voor wat boodschappen. En mocht niet naar binnen, wegens geen mondkapje. Maar omdat ze me nou eenmaal kende, was Épicerientje toch bereid om de gevraagde waren voor de deur af te leveren. De winkeldeur dus. Daarna mocht ik één stapje naar binnen doen om bij de pin-kassa af te rekenen, terwijl zij zich veilig verschanste achter het plexiglas dat voor het toonbankje was opgetrokken. “Kon ik ergens nog een mondkapje bemachtigen?” vroeg ik.
“Bij de mairie.”
“Die is dicht.”
“Nee hoor, die is gewoon open.”
Ik bedankte haar en ging naar de mairie een eindje verderop. Die was dicht. Ik tuurde door de glazen schuifdeur en zag zowaar achter in de gang enige beweging. Na mijn geklop op de ruit kwam er uiteindelijk een man-met-mondkapje aangeschuifeld. “Of ik ook zo’n kapje kon krijgen?”
“Nee”, was het norse antwoord, “we zijn dicht. Belt u maar voor een afspraak, dan krijgt u misschien een datum waarop u langs mag komen.”
“Krijg ik dan ook zo’n kapje? In de supermarkt en bij de pharmacie zijn ze niet te koop en er is hier ook nergens een uitdeelpunt in de buurt.”
Dat wist hij niet, ze waren bij de mairie in elk geval niet op voorraad. Haastig sloot hij de deur en schuifelde zo snel mogelijk weer naar het eind van de gang, waarschijnlijk om zijn handen te wassen.
Ik snap het best hoor, die smetvrees. Dat rotvirus ís ook levensgevaarlijk en zolang er geen vaccin tegen is, blijft het oppassen geblazen. Sinds de confinement is opgeheven en je de straat weer op mag, is het wereldbeeld behoorlijk veranderd. Op straat en bij de supermarkt in het stadje een paar kilometer verderop ziet het blauw van de mondkapjes. De eerste keer dat ik er na de déconfinement naartoe reed schrok ik trouwens van de drukte op de weg. Zoveel verkeer was ik duidelijk ontwend. Ook op de parkeerplaats was het beduidend drukker dan anders. Ik ga nooit meer dan een keer per week, en dan ook nog op lunchtijd, maar die lunch bleken veel mensen nu toch ook over te slaan.
Ik poetste mijn karretje gewoontegetrouw met een van huis meegebracht wegwerplapje met ontsmettingsmiddel. Na dat geboodschap zou ik mijn handen, mijn betaalpasje, m’n portemonnee, de jeton van het karretje, de autosleutel en nog zo het een en ander met meer van die lapjes poetsen. En ik dacht: ‘getver, ik heb smetvrees! En mensenvrees!’
Nooit ergens last van gehad, maar nu betrap ik me erop dat ik eigenlijk alles wat ik aanraak smerig vind, dat ik terugdeins als er een tegenligger op mijn gangpad komt, dat ik me op gepaste afstand sta te verbijten als er – zoals laatst – een heer(schap) op z’n knieën alle wijnetiketten op de goedkope onderste schappen gaat zitten bestuderen terwijl zijn karretje de route blokkeert. Ik schuif geïrriteerd opzij als iemand bij een toonbank te dicht in m’n buurt komt, als de cassière (of casseur, dat maakt niet uit) de boel na de voorgaande klant niet ontsmet alvorens mijn boodschappen langs de scanner te halen, als ik mijn code op de toetsen van de pinautomaat moet inkloppen…
Ik hoor van mensen dat ze liever thuisblijven in zelfverkozen verlengd confinement, dan weer onder de mensen te gaan. Daar kan ik inkomen. Ik zeg het Fits Abrahams na, die er in NRC over schreef: “Coronavrees dreigt coronawaan te worden. De vrees die ik nog het meest vrees is de smetvrees. […] Van smetvrees ga je krampachtig leven. Dat wil ik niet, maar of je het wilt of niet, het kan je gebeuren. […] Het is duidelijk: we móéten dat virus bij de kladden grijpen – anders hebben we geen leven meer.”
Ik kan hem alleen maar groot gelijk geven.

16 gedachten over “Smetvrees”

  1. Bere goed verwoord. Wordt inderdaad een waanzin wereld waar iedere gezagsdrager wat van vind en zijn woordje over klaar heeft. Begint langzamerhand op een politiestaat te lijken.

  2. klopt hier t zelfde verhaal en je maakt veel andere keuzes…ik vind het moeilijk
    het dep uit te gaan ondanks dat de omliggende depatementen ook groen zijn kies ik voon winkel iets verderweg maar zelfde departement..

  3. Thomas Van Zijl

    Ach, Zweden heeft geen confinement. Gisteren aantal coronadoden gegoogled: 3.650 op een bevolkingsaantal van 10.230.000 hetgeen betekent 0.0338% oftewel nog geen 4 honderdste procent en dat wordt pandemie genoemd. De Zweedse economie draait gewoon door terwijl bij ons de ergste klap nog moet komen.

  4. Renee, op 2 juni gaan de bars en restaurants weer open. Ons stamcafe, de PMU in Uzes, ook dus, ben benieuwd hoe ze dat gaan doen, binnen? Buiten op de stoep blijven er weinig zitplaatsen over omdat de “tourists” daar ook over heen lopen. We zien wel, anders zetten we onze 2 wekelijkse apero met ons groepje wel bij iemand anders verder. Succes bij jou in het dorp. :-)

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      Binnen, als het straks schitterend weer is? Ik zie het niet gebeuren. Misschien kunnen ze iets van een afgeschut terras maken buiten, zodat de toeristen er niet doorheen banjeren? Maar ja, ik ken de situatie daar niet.

  5. Peters Chantal

    Hier ook geen maskers verkrijgbaar,of toch zeer moeilijk,je moet al naar een plaatselijke naaister om er een te bemachtigen…niets beter op gevonden dan bij Amazon een karnavalsmasker te bestellen…de meesten konden er niet om lachen…heb het maar weer weggeborgen…

  6. Marianne Veldhuizen

    Hier in Nederland zijn mondkapjes verkrijgbaar bij o.a. de drogist. In de supermarkt ben je niet verplicht ze te dragen. In het openbaar vervoer zijn ze wel verplicht. We hebben in Nederland een intelligente – oftewel semi lockdown. Hier is mee te leven. De basischolen zijn weer opengegaan, evenals de kappers en andere contactberoepen. De café ‘s en restaurants gaan begin juni weer open, in een aangepaste anderhalve meter versie. Carpe Diem, pluk de dag is het adagium :)

  7. Ivonne Wierink

    Ik heb zelf een paar mondkapjes (in Nederland) gemaakt, maar nog niet gebruikt. Ik heb dezelfde angst in de supermarkt, wij laten onze boodschappen bezorgen door Picnic. Is wat duurder, maar voelt heel erg veilig! Vanmiddag even bloemen gehaald. Toen ik de winkel uitkwam (waar verder niemand was) kwam er een oude dame aanlopen die de deur over wilde nemen. Afstand houden, beet ik haar toe. Mijn toleratie wordt ook niet beter vrees ik :(

Laat een antwoord achter aan Berke Cretier Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven