Mail aan Parijs: wat is normaal?

di 30 juni 2020

Door Renée Vonk-Hagtingius

Een mailtje aan mijn vriendin Julia Fortuin in Parijs. Ze schreef me gisteren over het ‘nieuwe normaal’, dat in ‘la capitale’ zo normaal niet is. Terwijl hier – op het platteland – iedereen juist doet of alles bij het oude normaal gebleven is.

Dag Julia,

Inmiddels ben ik er mede dankzij jouw grootstedelijke inkijkjes wel achter dat ik toch meer een plattelander dan een stadsmens ben.
Hier in de Provence komen de toeristen inderdaad weer terug. Voornamelijk nog Fransen; uit de reacties op kijkzuidfrankrijk.com blijkt dat veel NL-ers de kat nog even uit de boom kijken of liever helemaal een jaartje overslaan. Belgen en Britten zijn er al wel terug, in ‘droves’, zoals de Britten dat zo mooi zeggen als ze kuddevorming bedoelen.
Afgelopen zondag wisseling van de wacht in het café, dat is overgenomen. Jean-Paul en Anne-Marie houden het voor gezien, zoals ik al eerder vertelde. Er was een afscheidsgedoetje voor het scheidende kroegkoppel en een welkomst hapje & drankje voor de nieuwe kroegtijgers. Op de foto links de thans ex-kroegbazin, en rechts de nieuwe kroegkoningin.
Het was een drukte van belang, want gratis. Ik zag mensen met volgeladen borden met apéro-hapjes langskomen, die zonder gêne achter de kiezen proppen, om meteen een volgend boordevol wegwerpbord te scoren. De drankjes werden getapt in kartonnen bekertjes die tot aan het randje gevuld dienden te worden, de ijsklontjes graag apart in een ander bekertje, die nemen maar plek in als je ze meteen in de drank dumpt en dan heb je toch een drupje minder. Hier was Schranshans keukenmeester. Ik weet dat Nederlanders en Belgen erom bekend staan, maar dat Fransen net zo schaamteloos konden ‘freeloaden’ was ondanks een kwart eeuw hier echt nieuw voor me.
En corona? Nooit van gehoord, er werd gezoend, omhelst en geschouderklopt als altijd. Terwijl er toch ook hier op het dorp 4 besmettingsevallen waren. Tja.
We hebben het van en afstandje geobserveerd en zijn daarna een hapje gaan eten met goede vrienden bij de pizzeria van de Serviër een eindje verderop. Ook druk, maar wel met inachtneming van de distanciation sociale. We hebben veel gepraat over van alles en nog wat, de lunch lekker lang gerekt zoals dat hoort hier. En genoeg gelachen ook gelukkig. Ondanks dat hun theaterbedrijf naar de gallemiezen is geholpen doordat alles dicht moest vanwege die coronacrisis en er geen cent steun kwam van de Nederlandse overheid (want geen kunst met een hoofdletter K). Dus dan maar hier in Zuid-Frankrijk ’t pensioen opeten. De miljarden gaan naar KLM. Raar landje, dat Nederland.
Overigens kun je dat net zo goed van Frankrijk zeggen. Meteen na dat feestje werd de kroeg gesloten. Niet vanwege een corona-uitbraak of zo, maar omdat zelfs zo’n minimaal dorpscafeetje 14 dagen verplicht dicht moet na een overname. Anne-Marie heeft nog bij de préfectuur geprobeerd dat te voorkomen maar ze werd gewoon afgeblaft en uitgekafferd.
Hoe je goed daar in Parijs!

Bisou, Renée

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven