“Elk nadeel heeft z’n voordeel”, aldus de Erasmus van de vorige eeuw. Als beknopt opgeleide ben ik in geringe mate fan van ‘denkers’; wie straks de Tour wint, dat gaat toch óók en vooral ergens over?
Maar die nadeel/voordeel-formule van de Einstein van de stadions heeft wel wat, realiseerde ik me dezer dagen. Ik ben vast de laatste om de chantage van de corona maffioos te bagatelliseren. Mocht het daarbij blijven, het is al erg genoeg dat je als een gemaskerde bandiet naar de tabac moet als je een krant en wat sigaren begeert en die gewoon wilt betalen.
Maar het is ook waar dat visite waarop ik me bij voorbaat al allerminst verheugde, de voorgenomen oversteek naar het diepe zuiden niet aan durfde.
‘Mooi zo’, dacht ik. Is corona toch nog ergens goed voor.
Het virus heeft me meer te bieden. Ik vind al sinds ik hier zo’n beetje rondhang dat Frankrijk helemaal niet bestaat. Een rare lappendeken van aan elkaar geplakte regio’s, er zal wel Velpon (bestaat dat merk nog?) aan te pas zijn gekomen. En kijk nou eens: tal van regeringen, waaronder die van Frankrijk zelf, geven me ineens gelijk: Frankrijk bestaat niet. Die erkenning doet me deugd, al heb ik mijn glorie aan die vermaledijde maffioos te danken. Die kennelijk net zo genuanceerd als ik naar dit land kijkt. Een Lego-bouwpakket van een heleboel regio’s met een totaal verschillende mentaliteit en cultuur, een andere taal en vooral ook gastronomisch heel anders. Corona besloot tot het gespreid laten uitdelen van zijn ellende, het opsplitsen van Frankrijk. In Parijs en Marseille toeslaan, de dorpjes in het arrière-pays maar even met rust laten.
Buitenlandse regering snappen even weinig als ik van Frankrijk. En ik nog minder van regeringen. Ik hoorde dat je in vrijwillige quarantaine moet als je bijvoorbeeld uit Nice in Nederland of België terugkeert. Op luchthavens valt dat misschien te controleren, of je uit ‘rode’ dan wel ‘oranje’ gebieden komt.
‘Rood’? Ja, volgens de Franse autoriteiten, maar ‘slechts’ ‘oranje’ in de waarneming van sommige andere landen. Lang leve Europa, een ander verhaaltje. Maar wat nou als je ‘en voiture’ reist? In het slechtste geval bij de grens aangehouden. En dan? Moet je zo’n marechaussee (ik schrijf het maar in het Frans) ervan overtuigen dat je uit een ‘groen’ departement komt? Dat wordt het Theater van de Lach. Zelfs als zo’n grensbewaker niet chagrijnig is, gelooft hij/zij niet dat Frankrijk opgesplitst is. Al eeuwen vóór corona, ik zou er niet over in debat treden.
Ik heb makkelijk lullen, ik ga al jaren naar geen enkel buitenland. Waarom zou je ergens de toerist uithangen als je in een vakantieland woont? Nou ja, dat was in elk geval pré-corona zo.
Morgen (zaterdag) de start van de Tour de France in Nice.
In het departement Alpes-Maritimes waarin Nice ligt, zijn uitgerekend dezer dagen alle corona-alarmbellen afgegaan. Dat gaat nog wat worden. ‘Parijs is nog ver’, luidt het credo in het peloton. Ik vrees: dit jaar allicht onbereikbaar. De regering heeft aangekondigd de Tour op slot te gooien als de blijkbaar niet gewoon even af te kopen crimineel Corona een nog vervelender dwingeland wordt.
In dat geval zal Frankrijk opnieuw opgesplitst worden: voor- en tegenstanders van het doorzetten van de koers zullen elkaar het leven meer dan zuur maken, gemaskerd of niet.