De hele dag zaten we in de boom, van negen uur s’ochtends tot valavond en nee, het was geen straf.
“Ge kunt den boom in!”, zei mijn vader wel eens wanneer ik weer wat wilde wat hij niet wilde. Maar dankzij olijvenplukken in onze tuin vorige maand is die schrik voor eeuwig verdwenen.
We waren met z’n vijven, 3 volwassenen en 2 tieners en ’t eind van de dag konden we onszelf 70 olijf-kilo’s rijk(er) rekenen. Voor het eerst in de zeven herfsten die we in Vence in de Alpes-Maritimes wonen, hebben we een oogst gehad die de moeite waard was, zelfs voldoende om, samen met die van de buurman, onze eigen olijfolie te laten persen.
Daarvoor moet je bij de molen aankomen met 150 kilo van je eigen vangst.
Ik zou beter pluk zeggen, we hadden namelijk twee uitschuifbare stokken (die we ook gebruiken om hoger hangende rijpe vijgen uit de boom te halen) met een hark op de top. Er zijn ook elektrische olijfshakers te verkrijgen maar aangezien we dit voor een eerste keer deden, hadden we enkel geïnvesteerd in de grote netten die je rondom de boom legt waarop alle vruchten uiteindelijk terechtkomen.

Die record-houdende boom
De olijven die er niet meteen afvielen, haalden we handmatig van de takken af, en dat waren er best veel. Ik heb er heel wat door mijn handen voelen glijden, twijg na twijg, boom na boom. We lieten ze op de netten vallen en wanneer je die optilt, rollen de vruchten naar elkaar toe. De boys raapten het groene en blauwe goud op, haalden de blaadjes eruit en wogen enthousiast elke emmer die ze vulden. De record-houdende boom gaf ons 20 kilo! De andere negen waren goed voor nog 50 kilo meer. Ideaal is om 80% groene olijven te hebben ten opzichte van 20% blauwe. Ik genoot ook zo van het urenlang ouderwets samenzijn, van de ene boom naar de andere zongen we liedjes en vertelden verhalen.
Na een hele dag tussen de bladeren voelde ik me compleet high. Ik had zoveel energie, ook al had ik keihard gewerkt. Wat een bevredigend eco-werkje, ik raad jullie allemaal aan om eens mee te doen aan zo’n olijvenpluk.

‘Nog nooit zo’n lekkere olijfolie geproefd’
Onze buurman bracht de opbrengst naar de molen, samen met de oogst van een andere olijvenboomgaard, zodat we het minimaal aantal benodigde kilo’s hadden om onze eigen persing te krijgen.
Zo’n bezoekje aan de moulin is, vertelde onze buurman enthousiast, een ervaring op zich. ‘Les messieurs du moulin’ houden de fles wijn ter hand terwijl de persen langzaam draaien. Onderwijl praten de meer en meer in de olie zijnde wijzen hun mond voorbij over goed bewaarde Provençaalse geheimen.
Volgend jaar wil ik ook naar de pers, neem ik een zelf gebakken broodje mee om te dopen in allerlei verschillende soorten olijfolie. En wijntjes. En dan vertel ik de heren het verhaal over ‘Ge kunt den boom in’. Dan zeg ik erbij dat mijn vader en ik nu hetzelfde willen, olijven plukken in den boom.

Nu al heb ik mijn eigen olijfolie, en ik heb vanzeleven nog niet zo’n lekkere geproefd. Op een eigen broodje erbij heb je niets anders nodig als beleg. En ook niet te versmaden als dressing bij een salade; met wat azijn, zout, mosterd, honing en peper erbij geniet je van een heerlijke vinaigrettesaus. Uit eigen boom, nou ja, zo ongeveer.

Micheline Van Hautem, www.michelinemusic.com Chanteuse & Gite La Cigogne, Vence, Côte d‘Azur.