Misschien omdat ik er weleens een paar keer ben binnen getippeld, behoorde ik op 15 april 2019 tot de talloos veel miljoenen die een beetje treurden om de Parijse Notre Dame die ineens in de hens gevlogen was. Officieel is de oorzaak nog steeds niet bekend, maar het zal wel een slordigheidje van een schlemiel geweest zijn die nu weet: één moment van onoplettendheid en je bent je kathedraal kwijt.
Ik heb niets met gebedshuizen en ik vind het ook helemaal niet erg als er zwembaden of sporthallen van gemaakt worden. Of zoals de Notre Dame van een woning Gods in een toeristische attractie veranderde. Ik had bijna ‘tourist-trap’ opgetikt, maar dat zou onzin zijn. Want als ik er was, keek ik altijd vol bewondering naar de gebrandschilderde ramen. Cultureel erfgoed uit de eredivisie, de rest van het monumentale pand zei me niet zoveel. Als ik er voor stond, dacht ik meestal: dit had wel een onsje minder gekund en dan hadden ze er tussen 1163 en 1345 niet zo lang aan hoeven te metselen. Maar misschien was tempo toen niet zo in de mode.
Meteen na de brand was restaureren het trefwoord, de hele wereld werd uitgenodigd zijn portemonnee te trekken. ‘Crowd-funding’, de Fondation de France besefte dat je ijzer smeedt als het heet is en had zo ongeveer binnen een etmaal een speciale Notre Dame-rekening geopend. Volgens de jongste cijfers heeft die Fondation € 833 miljoen opgehaald.
Waaronder € 100.000 van Avignon (Vaucluse). Unaniem besluit van de gemeenteraad en gelukkig bleek al gauw dat ik de enige niet was die dat een beetje raar vond. Ik bedoel: hoezo zou Avingnon het herstel van een kerk in het héél ver weg gelegen Parijs sponsoren, terwijl in de eigen binnenstad het Palais des Papes zo langzamerhand ook wel een likje verf kan gebruiken? En Parijs en het zuiden: toch al geen dikke maatjes.
Een paar advocaten maakten er een hele ‘affaire’ van en de ‘rapporteur public’ heeft nu van de week uitgemaakt dat Avignon inderdaad gemeenschapsgeld richting Parijs heeft weggesmeten: de stad heeft geen enkel belang bij die basiliek aan de Seine en dat geld moet dus terug.
Dat gaat natuurlijk een hoop gedoe op z’n Frans geven. Ik schat twee à drie jaar voor die € 100.000 (met of zonder rente?) in de Vaucluse arriveert. Misschien nog net voor de Notre Dame in min of meer oude luister is hersteld. President Macron wil dat de restauratieklus voor het begin van de Olympische Spelen van Parijs (2024) is geklaard. Geen getimmer meer als er in die periode extra veel toeristen verwacht worden die de attractie allemaal in selfie-verband willen vastleggen.