Mijn voornaam is Peter, maar officieel Pieter, vermoedelijk omdat mijn moeder dat sjieker vond. Maar zelfs in mijn zeer naaste omgeving noemt niemand mij ooit Peter, maar gewoon Hooft. Ik denk dat ik niet reageer als iemand over ene Peter begint. In Franse kringen is Hooft vanwege die ‘h’ een beetje ingewikkeld, dus hier is het Pierre. Mij best.
Zoals ik op dit platform vaker roep: Frankrijk is wat mij betreft ook en vooral vermakelijk. Nu is er weer gedoe over voornamen, terwijl je zou denken dat er hier en daar nog wel wat andere kwesties spelen.

Omstreden polemist
We hebben in dit land de omstreden polemist Éric Zemmour (1958) die tot voor kort vrijwel dagelijks te zien was op de nieuwszender CNews. Mag niet meer van een of andere Hoge Autoriteit die over de media gaat. Want die Zemmour stelt zich misschien wel kandidaat voor de presidentsverkiezingen van volgend jaar en dan propaganda voor jezelf maken, dat past niet bij een journalistieke zender.
Die meneer Zemmour is vast niet dom, maar zijn opvattingen zijn de mijne niet.

‘Frankrijk doet ertoe’
Vanwege zijn onmiskenbare stemgeluid noem ik ‘m in de huiselijke kring ‘de kanariepiet’, maar dat maakt niet uit. Hij vindt dat Marine Le Pen onvoldoende (extreem) rechts is, hij vreest de ondergang van Frankrijk en eist maatregelen tegen de immigratie, zijn nieuwe boek heet dan ook ‘La France n’a pas dit son dernier mot’, (Frankrijk heeft zijn laatste woord nog niet gesproken). Tweehonderdduizend exemplaren in een mum van tijd uitverkocht. Volgens peilingen zou hij op 10% van de kiezers kunnen rekenen.

Napoléon bemoeide zich er al mee
Eén van zijn ideeën: wettelijk verbod op niet-Franse voornamen. Wist ik natuurlijk ook niet, maar de beruchte Corsicaan Napoléon, verantwoordelijk voor de dood van miljoenen op zinloze slagvelden, en in dit land niettemin nog altijd bejubeld, bemoeide zich in 1803 al met voornamen: die van revolutionairen/opstandelingen werden bij wet verboden, alleen die van heiligen en grote helden uit de Franse historie werden nog toegelaten. Ongeveer alle Franse vrouwen heetten dus Maria. Nog steeds kom je tamelijk veel Maria’s tegen bij wie je toch niet in de eerste plaats aan ‘onbevlekte ontvangenis’ denkt. Gelukkig maar.

Het theater van de Franse onzin
Ik ben eerlijk gezegd in mindere mate van de moderne tijd, maar soms biedt die toch wel wat. Omdat Zemmour over voornamen begon, niet te veel Mohammeds, daar gaat het natuurlijk over, en naar de regelgeving van de Corsicaanse terror-keizer verwees, was er meteen de site https://www.vitemonprenom.com Daar vind je hoe je voornaam naar de ideeën van destijds had behoren te luiden, wat kon en wat niet kon.

Ik kreeg er lol in
Het werd een sterke versie van mijn geliefde theater van de Franse onzin toen ik een paar van die voornamen intikte.
Peter bleek ‘Nestor’ te moeten zijn, maar zo oud ben ik nou ook weer niet. Ik kreeg er lol in, vanwege de mistral toch binnen zitten: Koos moet Boris zijn, Wim = Aimé en Klaas = Gildas. Ik ben bevriend met een oudere dame in Brabant die iedereen Mientje noemt. Fout! Moet Yvette zijn en de Tinekens onder ons dienen zich als Nina te presenteren.

Maak er een spelletje van
Wie zich een keertje verveelt: doe als de Fransen die al 47 miljoen keer dit namentraject hebben nagevlooid. Er valt vast wat te lachen als je er een spelletje van maakt: hoe denk jij dat je zou moeten heten?
De baas van dit platform vroeg: ‘en ik dan?’ Ik tikte Renée in en kreeg als antwoord ‘Reine’(koningin). Ik was er al bang voor. Maar dat is een ander verhaal.