Door Peter Hooft
Noem het een pijnlijk gebrek, maar ik kan nog steeds die schier onafzienbare lijst van Franse feestdagen niet in m’n kop prenten. Of meer eigentijds: printen. En dus stond ik gistermiddag, 1 november, weer onthutst voor de gesloten deur van de tabac. Het schijnt nu de week of zelfs de maand van het niet roken te wezen, maar ik hecht nu eenmaal aan een doosje La Paz-sigaren binnen handbereik. Veel van die officiële Franse feestdagen hebben een katholieke achtergrond. Gisteren was het Toussaint, Allerheiligen. Als atheïst weet ik niets van de ideeën erachter en ben ik ook niet geïnteresseerd; men gaat z’n gang maar in al die Notre Dames die dit land telt. Een beetje stad of dorp heeft z’n eigen Notre Dame, denk ik vaak. Zou in die kerken wel een beetje oppassen met de kaarsen.
Hoogtijdag van het Gregoriaans
Een onmiskenbaar voordeel van de oer-klassieke combi Franse natie en de katholieke kerk: op hoogtijdagen op de radio en zelfs op de tv Gregoriaanse gezangen. En daarvan ben ik een liefhebber, bewonderaar is misschien beter. Dan maar even geen atheïst en wat een opluchting als die ‘rappers’ die ook in Franse media helaas nogal furore maken in elk geval een uurtje het zwijgen wordt opgelegd. Definitief de mond snoeren zou wat mij betreft de voorkeur verdienen, maar dat mag je anno nu natuurlijk niet zomaar opschrijven. Dat heb ik dus ook niet gedaan.
Winterpauze tot 31 maart
Ondertussen was het gisteren 1 november. Dat betekent in Frankrijk het begin van de ‘période hivernale’ (de winterse periode) die tot 31 maart duurt. In die tussenliggende maanden geldt de ‘trêve hivernale’ die in de praktijk betekent dat niemand (huurschuld?) uit z’n huis gezet mag worden. En sinds gisteren mogen/moeten de prefecten besluiten of in hun -in totaal 48 sneeuwrijke departementen- winterbanden dan wel sneeuwkettingen verplicht zijn. En in welke communes dan? Bijvoorbeeld in de Vaucluse gaat om 9 gemeenten, of een deel daarvan. Verwarring zaaien kun je aan de Fransen wel toevertrouwen.
Seizoen zonder bekeuringen
In ‘La Loi montagne’ (Bergwet) uit 2016 staat dat je winterbanden of sneeuwkettingen in je kofferbak moet hebben als de prefect daartoe besloten heeft. Dat doet hij/zij in beginsel per 1 november. En nu dus ook. Maar – en daarom vind ik dit land als zo vaak vooral vermakelijk – de regering in Parijs heeft besloten dat er in dit winterseizoen géén bekeuringen worden uitgedeeld als je geen verplichte winterbanden of van die kettingen hebt. Lijkt me de kortste weg naar ondermijning van het gezag van de prefecten. ‘Parijs’ zal wel gedacht hebben: de benzineprijzen, de koopkracht, doe maar even niet, bekeuren. En de presidentsverkiezingen komen eraan.
