Mijn favoriete lectuur in de Franse pers betreft wat ze noemen faits divers. Soms best leerzaam, vaak vermakelijk. In beide gevallen weet je je in zekere zin bijgepraat over dit eigenaardige land dat ik wel nooit echt zal snappen.

Zo berichtte Nice-Matin een paar dagen geleden bijna paginagroot over De Grote Kwestie in Vence (Alpes-Maritimes). Ik ben er twee keer geweest vanwege het het zomerse muziekfestival ‘Les Nuits du Sud’ dat zich op enige reputatie kan beroemen, en ik heb er gegeten in het sterrenrestaurant Le Saint-Martin. Mij viel niets bijzonders op in de sfeer van verstandelijke beperkingen.

Het vraagstuk dat de bevolking beroert

Allicht niet goed opgelet, want nu twijfel ik.

Je zou denken: er speelt nogal wat zo hier en daar. Die oorlog, de geldontwaarding, het klimaat, ik noem maar wat. Maar dit alles is vreemd genoeg niet tot Vence doorgedrongen. Want hét vraagstuk dat de lokale gemoederen in hoge mate beroert is: zijn er niet teveel kappers?

Iedereen meegerekend

Is een aantal van 30 salons de coiffure op een bevolking van 18.000 iets aan de te hoge kant? Ik weet het niet.

Eén knip- en scheervirtuoos, die ook nog artistiek föhnt, per 600 mensen, baby’s, bejaarden en principieel modern-mimalistische kalen meegerekend? In mijn dorp hebben we één kapsalon bij 1.000 inwoners.

Als sluikharige heeft de kapperij me nooit geboeid, ik laat gewoon in de huiselijk kring wat afknippen als haren het zicht beginnen te belemmeren. ‘Langharig tuig’, wordt er dan gezegd, een verwijzing naar lang geleden.

Ik ben vaak in Afrika geweest, in de allerarmste dorpjes was er toch altijd wel een kapper. En tijdens corona met die lockdowns ging het volgens mij in Europa vooral over de kapper, de kapper! Ik vond het vooral erg dat de cafés dicht waren.

Is een referendum wat? 

In Vence staan een paar winkelpandjes leeg. Wat te doen is de vraag die tot opgewonden taferelen leidt: willen we nóg mooier en verzorgder de straat op? Moet er ja of nee een kapsalon bij?

Ik zou zeggen: doe een referendum. Kost een paar centen, maar dan heb je ook wel wat. Ik las dat ze in 439 in Vence al een bisschop hadden die zich vast door barbiers liet vertroetelen. Als er ja gestemd wordt kan het Office du Tourisme de stad nader promoten met z’n grote coiffure-dichtheid.

Hoewel? Eén van die dingen in Frankrijk: je struikelt er bijna over de kappers (én de pharmacies, apotheken).

Eigenaardig land.