Gastronomische strubbelingen en klimatologisch ongemak

De eerste kennismaking met Nuits-Saint-Georges was nogal heftig. Al op de autoroute kletterde een knetterend onweder op ons neer. Ik weet nog ongeveer waar het was, de snelweg hield in die dagen (zomer 1987) op net voor Dijon. Bij Til-Châtel nam je dan de D974 richting Dijon. De regen ging over in enorme hagelstenen. Ze leken dwars door het dak te komen. We schuilden onder een viaduct, om hagelschade aan onze fonkelnieuwe auto te vermijden. Eenmaal in Dijon besloten we de D974 te blijven vervolgen: Marsannay-la-Côte, Fixin, Gevrey-Chambertin, Clos de Vougeot. We hebben destijds niets gezien van al het moois van de wijngaarden van de Côtes de Nuits. Moe van de reis en het noodweer gingen we op zoek naar een budgethotelletje en kwamen – via een vriendelijke groenteboer ergens op de route – terecht bij Les Cultivateurs in Nuits-Saint-Georges. We zijn er nog wel eens teruggekomen. De maaltijd was immer eenvoudig, de wijnkaart maakte altijd alles goed. De markante uitbaters leerde mij veel over de wijnen van de Bourgogne en over de verschillen in de digestiefs Marc en Fine de Bourgogne. Frequenter overnachtten we op de camping in Prémeaux-Prissey. Vaak was het onbestendig weer of onweerde het, blijkbaar geheel volgens de traditie. Vaste waarden op weg naar het zalige zuiden.

Het kan ook anders. In de voorzomer van 2022 zijn de weersomstandigheden perfect als we Nuits-Saint-Georges kiezen voor een overnachting. Niet bij Les Cultivateurs, dat bestaat al een tijdje niet meer. We logeren bij Logis-hotel Saint Vincent. De keuze voor dit hotel is een bewuste, vanwege een eerdere ervaring met het onder het hotel gelegen restaurant L’Alambic. Een sfeervol restaurant in de gewelven onder het hotel, met een keuken waar het genieten was van Bourgondische gerechten, met een wijnkaart waar een vinologenwijnhart sneller van ging kloppen. Het is een teleurstelling om te ontdekken dat het restaurant nu gesloten is. Tot nader order, door gebrek aan een uitbater, kok, personeel. Gelukkig zijn er veel restaurants in Nuits-Saint-Georges, de avond ligt nog voor ons. Om in het culinaire hart van de dorpskern te geraken, passeren we Les Cultivateurs. Tenminste, een etablissement dat vroeger het hotel herbergde. Het heeft een nieuwe bestemming gekregen met de schimmige naam Frenchfood. Veel gastronomisch ‘Frans’ eten lijk je er niet te kunnen krijgen, het is een fastfoodrestaurant. Er ontglipt me een grap: ‘We kunnen altijd nog een vette hap afhalen.’

Ter afsluiting een romantisch diner

Had ik dat maar niet gezegd. De zoektocht naar een romantisch diner ter afsluiting van zalige weken Zuid-Frankrijk, dreigt uit te lopen in een heilloze missie. Blijkbaar is er een geheime afspraak dat vanavond iedereen, om het start van het vakantieseizoen te vieren, het plan heeft opgevat om buitenshuis te gaan eten en dat bovendien in een vorige eeuw al gereserveerd heeft. En wat ís het gezellig in het dorp, met jazzy livemuziek en een aangename, bijna Zuid-Franse avondtemperatuur. Maar hoe lief ik het ook vraag, hoe smekend ik ook kijk, het antwoord op mijn vraag of er een tafel voor twee vrij is, wordt steevast beantwoord met vous avez réservé? Mijn antwoord is helaas ontkennend, wij hadden onze zinnen immers gezet op l’Alambic. Desolé, c’est complet. De moed zakt in de schoenen. De vreugde van het vooruitzicht van een fijne maaltijd en sublieme wijnen lijkt te verdampen in de zwoele juli-avond. Het zit er niet, het is vol en niemand zit hier te wachten op twee sentimentele toeristen.

We hebben nog een troefkaart achter de hand: het restaurant van het – naast ons hotel gelegen – Ibis hotel. Niet heel veel uitstraling, maar veel keus is er niet. Er lijken zelfs tafels vrij te zijn. ‘Doe je best’, grapt manlief terug, ‘het kan toch niet zo zijn dat wij de vakantie moeten besluiten in de vergane glorie van het pand van Les Cultivateurs, met een treurig broodje kebab of een handvol kipnuggets.’ Op mijn aller, allervriendelijkst vraag ik om een tafeltje. Welk kamernummer ik heb? Sorry, maar ik logeer niet in het hotel, beken ik eerlijk. De serveuse van dienst is onverbiddelijk: het is enorm druk, er is vrijwel geen personeel en eten is pas mogelijk over een uur of twee.

Twee uur wordt een kwartier

Kijk, dat is een opening, een hoopvolle mogelijkheid. Ik stel daarom voor om een aperitief te nemen, aan de hoge tafel met de barkrukken. Tijd hebben we, en wachten kunnen we heel goed, maar wel graag met een glas wijn erbij. Mijn charmeoffensief werkt. Met een fijn glas troostrijke Saint-Véran bestuderen we alvast het menubord achter onze tafel en maken preventief een keuze. En dat is maar goed ook, want opeens blijkt de twee uur wachten tot een kwartier teruggebracht te zijn. Zonder enige aarzeling bestel ik ook direct een puike fles wijn erbij, voor het geval dat het toch nog een tijd gaat duren. De jongste bediende – onervaren, maar met een ontwapenende glimlach – brengt razendsnel de Nuits-Saint-Georges 2019 van R. Dubois & Fils, een producent uit Prémeaux-Prissey, die wijngaarden het ‘om de hoek’ van het hotelrestaurant.

Productie van 21 appellantes

Domaine Dubois produceert een reeks van maar liefst 21 appellaties: ‘gewone’ witte en rode Bourgogne, Bourgogne Hautes Côtes de Nuits, Nuits-Saint-Georges 1er cru, Savigny-les Beaune 1er cru en Clos de Vougeot. Zus en broer, Béatrice en Raphaël Dubois hebben er sinds 2006 samen de leiding en werken er aan schone en duurzame wijnbouw, complexe vinificatie en delicate wijnen, waarbij zij wel wat risico’s durven nemen. Risico’s zijn er genoeg in dit deel van Frankrijk. Het capricieuze weer in Bourgogne weerspiegelt zich dan ook in het verslag van elke jaargang die Domaine Dubois sinds 2005 uitbrengt. Zo gaat dat in wijnbouwland, vooral het weer is een factor waarop je geen pijl kunt trekken. Een greep uit de bloemrijke beschrijving over de wijnjaren: « pluvieux, capricieuse, chaleur, sécheresse, météo bouleversée, trois orages de grêle, humidité, brûlures par le gel, maussade, épisode de grêle ravage, les vieux vignerons en ont perdu leur latin » Ook mooie dingen hoor, zoals ‘deze jaargang brengt de glimlach weer terug na zeven magere jaren en klimatologisch ongeluk.’

Vooral de wijn die ons toelacht

Ook op de barkrukken aan de hoge tafel in het Ibis komt de glimlach weer terug bij de maaltijd, die – en veel sneller dan verwacht wordt geserveerd – gewoonweg in orde is. Het is vooral de Nuits-Saint-Georges van Domaine Dubois die ons toelacht met zijn mooie en karakteristieke pinot noir-kleur. Krachtige fruitaroma’s van kers en zwarte bes domineren deze wijn, geschraagd door solide maar zijdezachte tannines. Het is een vreugdevolle toegankelijke wijn, nog jong, maar al uitstekend drinkbaar. Wanneer je deze wijn nog wat jaren extra geeft, ontwikkelen zich andere aroma’s, zoals leer, bont, truffel en wild. Een Nuits-Saint-Georges past qua kracht en robuustheid prima bij gevogelte, rood vlees met een rode wijnsaus, een paddenstoelengerecht of bij milde kazen.

En zo verglijdt de tijd en halen we herinneringen op aan talrijke onstuimige overnachtingen in Nuits-Saint-Georges. Het aperitiefvoorstel heeft ons weten te redden van de treurige snacks van Frenchfood. Bij elke slok van de werkelijk voortreffelijke Nuits-Saint-Georges vergeten we het stroeve begin van de avond en als vanzelf komen de herinneringen boven. Aan bizar grote hagelstenen en de zoektocht naar een hotel. Over de wijn van het piepkleine campingwinkeltje in Prémeaux-Prissey, erg lekker bij de traditionele overnachtingscampingmacaroni. Aan angstige kinderen op de camping, onder een met onweersflitsen gevulde hemel en het opzetten van tentjes in de stromende regen. En natuurlijk praten we over de markante uitbaatster van Les Cultivateurs, waar de wijn vele malen beter was dan het eten en de bedden.

In de Bourgogne maakt de wijn het verschil

Het was een onheilspellende onweersbui die ons liet kennismaken met Nuits-Saint-Georges. En hoe, alsof de bliksem bij ons insloeg en zich voor altijd verankerde in een plaats waar het goed is. Vandaag tonen weergoden hun milde kant en schijnt de zon. Een toegift op wat we al wisten: dit gebied ontstijgt de status ‘op doorreis’. Tegelijkertijd is vandaag een bevestiging dat, zoals bijna altijd in Bourgogne, wijn het grote verschil maakt. Het verschil van de fantastische wijnen van de Côtes de Nuits, die de brede glimlach weer terugbrengen, bij gastronomische strubbelingen en klimatologisch ongeluk.

Waar te koop: Domaine Dubois, Prémeaux-Prissey: www.domaine-dubois.fr