Dat vond ik dus best om te lachen: ‘onze’ president in het polder-Nederlands. Ongetwijfeld goed bedoeld, maar toch iets te hoog gegrepen. Het Nederlands is niet voor iedereen weggelegd. Op de Franse tv werd het gelukkig nagesynchroniseerd. Ik zag ook beelden van hoe le chef d’état nota bene in het Madurodam waar ik geboren ben, werd uitgescholden. Onder meer bij de Universiteit van Amsterdam waar ik ooit zelf klant was, college liep. Toen viel er ook wel wat te demonstreren, we lieten het niet bij wat kreten, hoogleraren hielden het voor gezien. Toen ging het over inspraak en dergelijke. Andere tijden.
Het blijft wennen in dit land. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat de media hier moord en brand zouden gillen over scandaleuse!, de president van Frankrijk op z’n Franse kenteken gezet. Als anti-democraat en pensioen-dictator. Door oneerbiedige leeghoofden in een narcrostaatje in een trieste polderdelta. Maar nee hoor.
Vervuild door traangas
Op de tv en in de kranten was de enige vraag waarom Macron zo nodig op staatsbezoek ging. Eerst China, daarna Nederland, terwijl in Parijs de lucht verder vervuild werd door traangas. En in de fik gestoten vuilnisbelten. Een sjiek diner in het Amsterdamse Rijksmuseum onder toeziend oog van Rembrandt, terwijl de Resto’s du Coeur en andere voedselbanken zelf als het ware van de honger omkomen. Ik denk dat ik die verwijten toch wel begrijp: als je land heel onrustig woelt, ga je als president niet op reis, je probeert van achter je bureautje zo goed mogelijk de rust te herstellen. Ik ben geen francofiel, maar soms hebben veel Fransen best gelijk.
Wat Peugeots en Citroëns weggezet
Ik heb nooit begrepen waartoe een extreem kostbaar staatsbezoek dient, ’t zal wel iets van vroeger wezen. Macron was als ex-bankier in China óók om wat spullen te verkopen en in Nederland misschien om wat Peugeots en Citroëns weg te zetten. Ik weet het niet. Ik ben als verslaggever weleens mee geweest op zo’n staatsbezoek van de Oranjes in Afrika en op de eilanden in Caraïben. Veel vertoon van pracht & praal, maar omzettechnisch weinig furore. Misschien gaat het tegenwoordig anders, meer lucratief.
Bij ons in Frankrijk was het donderdag weer bal en niet omdat de teruggekeerde president een feestje gaf. Traangas, geen lachgas.
Ik houd niet zo speciaal van Frankrijk, maar ik vind het wel erg wat er nu al drie maanden van luidruchtig non gebeurt. Als Macron een tijdje thuisblijft en uit het raam kijkt, besluit ie misschien tot ‘een glaasje’ je eigen Fransen snappen. Ik hoop het. Ik ben niet tegen mijn sigarenrook, wel tegen traangas.