Was een keer met toen nog jonge kinderen in L’Isle-sur-la-Sorgue (Vaucluse), dat beroemde antiek- en brocantestadje dat zich graag presenteert als het Venetië van de Provence. Snap ik wel, maar mijn koters waren er gauw uitgekeken. We kwamen terecht in Lagnes, min of meer om de hoek. Zo’n mooi heel oud dorpje, aan de voet van de Rocher Piel, beetje onontdekt geheim, we aten wat in de Auberge in de Rue de la République, prima. Voor de deur van de mairie las ik een bordje over een sentier botanique, een uitgezet botanisch wandelpad. Leek me wel wat, zo’n 3,6 km, 70 meter hoogteverschil, dat zou die zeurkinderen leren. Ik leerde zelf veel meer. Onderweg op allerlei bordjes informatie over de altijd intrigerende flora en fauna van de Provence, over het uitzicht, wat je allemaal in de verte zag. Een van de mooiste en aardigste wandelingen die ik ooit – althans als moeder – gemaakt heb.

Weer terug in het dorp bovenin nog even van het uitzicht genoten. En daarna dus een pizza bij La Monde sur Porte. Het was een topdag. Hopen maar dat de kinderen er iets van onthouden en geleerd hebben.