Als een schlemiele handicapé die Frankrijk en de Fransen nooit zal snappen, raakte ik weer knap in de knoop toen tot me doordrong hoe een ferm besluit in een mum van tijd tot een godsdiensttwist annex beeldenstorm leidde. Ik hoorde eerst over de jonge minister van Onderwijs die leerlingen verbiedt zich in een abaya op hun school te vertonen. Geen idee natuurlijk waar dit over ging, maar na wat gegoole had ik geleerd dat een abaya een kledingstuk is dat je hele lijf bedekt, behalve het hoofd. Een soort lange jurk, meende ik als simpele ziel en ik zag het probleem niet. De minister wél, hij herkende in de japon een soort uiting van het islamitisch geloof.

Scheiding tussen kerk en staat

In Frankrijk hebben we de laïcité, de strenge scheiding tussen kerk en staat. Wat onder meer inhoudt dat je op school geen spullen mag dragen die naar een of andere religie verwijzen. Geen kruisjes, geen keppeltjes, geen monnikspij, noem maar op. Ik zit er niet mee, ik ben atheïst. En die eigentijdse t-shirts met jubelende liefdesverklaringen aan een merk, een club, een cinema-figuur of een blonde zangeres zonder stem wier bestaan me gelukkig ontgaan is, die vind ik pas erg.

Een jurkenstorm is vooruitgang

Weer buiten de Fransen gerekend. Er volgde in alle media een uitputtend debat over de vraag of de abaya wel gezien moest dan wel mocht worden als een islamitisch kledingstuk, of als zomaar een gewone  jurk die nu toevallig in de mode is. Volgens mij een DinkyToy-vraagstuk, maar je kon erop wachten in dit land, het ging dus hard tegen hard. Als die robe op de tv vertoond werd, moest ik steeds aan de Beeldenstorm van weleer denken. Nu dus een jurkenstorm. Het leek me vooruitgang. Die beelden stelden ook prijstechnisch wel wat voor en zo’n japon is na een paar keer wassen waarschijnlijk al rijp voor verknipping.

Blote buste op straat

Toen gebeurde er iets van tegengestelde orde in Aurillac (departement Cantal). Er werd een mevrouw aangehouden die het kennelijk gewoon, of charmant dan wel uitdagend vond zich met een ontblote buste op straat te begeven. Tot mijn genoegen is dit in Frankrijk niet toegestaan, haar arrestatie lag in de rede. Voor zover ik weet, trok het incident in de internationale media nauwelijks aandacht, afgeleid als ze waren door die Kus van een Spaanse voetbalbond-voorzitter. Maar in Aurillac was er sprake van een explosieve situatie. Naar schatting duizend demonstranten, onder wie een aantal dames met een geheel onbedekt bovenlijf, bestormden het Tribunaal in die stad en richtten er vernielingen aan. De minister van Justitie kwam er kijken en sprak van een schade van € 250.000.

De monokini dolf het onderspit al

Allerminst geboeid door gezeur, maar Ik heb ergens gelezen dat in feministisch kringen heden ten dage geroepen wordt dat een blote buste in zwembaden of (bij mooi weer) zelfs op straat moet kunnen. Want mannen en zo … het zal allemaal wel. Uit eigen waarneming kan ik bevestigen dat de mono-kini op de méditerrane stranden juist het onderspit heeft gedolven.

Ik heb heus wel begrepen dat mode en Frankrijk iets van twee handen op één buik is. Maar om van kledij nou hele kwesties te maken?

Het zal aan mij liggen, maar ik snap ook dat niet.