Kort nadat ik door mijn vrouw naar Zuid-Frankrijk was afgevoerd, werd ik door een hulpverlenende collega van de Var Matin die me in mijn professie best een beetje op weg wilde helpen, uitgenodigd voor een visite aan het Vélodrôme in Marseille. Nog beknopte kennis van het Frans, maar vélo = fiets, vertel mij wat, maar de verwachte wielerbaan bleek het voetbalstadion van Olympique Marseille. Uit 1937. Toen met ook een atletiek- en wielerbaan, maar die hebben ze gesloopt. In Marseille fietsen ze niet en alleen drugsdealers (toen al) lopen er hard, werd me uitgelegd. En die houden van andere atletiekwedstrijden. Niet kogelstoten, maar kogelschieten en indien mogelijk terugkoppen.

Nota bene een ovale bal

Ik leerde in die periode ook dat ik me in mijn nieuwe omgeving met rugby vertrouwd moest maken. Want minstens zo populair als wielrennen en voetbal. Ik keek ervan op. Rugby? In het ijzige noorden waar ik vandaan kom een sport van minimale betekenis, beoefend door een soort vandalen met een rugnummer die jacht maken op nota bene een ovale bal. Ik bedoel, als je zelfs niet snapt dat een bal qua idee rond is, dan is een heel bezorgd vraagteken op z’n plaats.

Zo ongeveer Frankrijk

Inmiddels enige decennia verder weet ik beter. Eerst dacht ik nog dat het nogal wiedes was dat de Fransen er wel wat in zagen, in rugby. Op het eerste gezicht is zo’n potje een ongeorganiseerd zooitje, een malle mix van hand- en voetbal plus meer dan een vleug antiek Grieks-Romeins worstelen. Zo ongeveer Frankrijk dus, als je ’t mij vraagt.

Een Britse dominee

Niet dat de Fransen het spel zelf hebben uitgevonden, natuurlijk niet. Zoals nogal vaak gewoon gejat, in dit geval van de Britse dominee William Webb Ellis (1806-1872) die tijdens een voetbalwedstrijd in de stad Rugby hands maakte, de bal op de grond legde en die vervolgens doeltreffend wegschoot. Voilà, de geboorte van een internationale topsport. Legende of waarheid? Geen idee. Zeker is dat de dominee in Menton begraven ligt.

Een onbeschaamde fan

Dezer dagen en weken gaat het in de Franse media en de cafés vooral over het wereldkampioenschap rugby dat hier gehouden wordt. Wat mij betreft een hele opluchting, weer eens iets anders dan stakingen, oproer, Macron, de hitte, de hoge prijzen en nog zo wat. Nu ik de spelregels ken, ben ik een onbeschaamde fan van rugby. Je zou het niet zeggen, maar op het veld gaat het er keurig aan toe. Voor Frankrijk geldt volgens mij precies het omgekeerde. Het oogt pico-bello, maar ondertussen …

7.500 ordetroepen gemobiliseerd

Maken we als Frankrijk kans op de wereldtitel? Jawel, maar ik ben er niet heel gerust op. Morgen (vrijdag) de openingswedstrijd in Parijs tegen het sterke Nieuw Zeeland. Als dat maar goed gaat, spannend! Ook buiten de arena. Er zijn voor de zekerheid alvast 7.500 ordetroepen gemobiliseerd.

Bij mij in de buurt, in Nice en Marseille, worden ook wat wedstrijden afgewerkt. Reken maar dat ik een paar keer een kaartje probeer te bemachtigen. Gelukkig heeft die collega van de Var Matin nog zo zijn contacten bij het Vélodrôme. En er is plek voor 67.000 toeschouwers.