Ontving een schrijven van nihb.nl, een mij onbekende afzender. Bij dergelijke post ben ik altijd behoedzaam op m’n qui-vive, maar in de huiselijke kring gokte een puzzel-fanate die verder weinig om handen heeft, dat nihb misschien voor Nederlanders in het buitenland staat. Toen ik het bericht met alle risico’s van dien opende, bleek dat te kloppen. Het was  een invitatie om deel te nemen aan de landelijke verkiezingen in de polderdelta. Met een schuin oog zag ik iets over administratief bureaucratische rompslomp, dus niet verder gelezen. En ik wil ook helemaal niet bij dat votum betrokken wezen.

Om eens een keertje iets positiefs op te tikken: het is vast lief bedoeld dat uitwonende Nederlanders mogen meestemmen nadat ze allerlei papieren hobbels hebben geslecht. Maar volgens mij is het toch een beetje raar. Ik bedoel, wat weet ik nog van Nederland? Als een hokje rood kleuren op zo’n stembiljet de vertaling van een doorwrocht oordeel impliceert, moet je niet bij mij zijn. Al heel geruime tijd geleden uit die overbevolkte inrichting achter de dijken ontsnapt en er al jaren niet meer voor zelfs maar een flitsvisite geweest. Lees soms een Nederlandse krant en alleen na onhandig zappen stuit ik weleens op een Madurodamse tv-zender waar ik dan vooral niet te lang blijf hangen. Ik spreek ook zelden Nederlanders, ben geen lid van clubs van halfbakken-immigranten die graag in een Oranje-enclave vertier zoeken.

Het kiesrecht ontnemen

Mijn overgrootvader heeft nog ‘gevochten’ voor het algemeen kiesrecht, en zelfs voor  dat van vrouwen, maar ik ben een landverlater aan wie het kiesrecht juist ontnomen zou moeten worden wegens geen idee meer van wat er speelt. Hoe kun je iets vinden van een gesloten boek dat je niet gelezen hebt? De ‘geslaagde’. pensionado’s op de golfcourts aan de Côte d’Azur denken er vast anders over. Mij best.

Vrijdag de 13e: geluksdag!

Ik ben ondertussen allerminst zo’n trieste tricolore francofiel geworden. Maar ik hoop wel dat we als Frankrijk morgen, op vrijdag de dertiende, dat Nederlands elftal op een genadeloze oorwassing trakteren. Gaat ook wel lukken, want zo’n vendredi is bij ons in super-bijgelovig Frankrijk juist een jour de chance, een geluksdag.

Is de vraag die me thuis gesteld werd: ben je nou een landverlater of een laffe landverrader? Ik vond het nog te mooi weer om in debat te treden.