Ten onrechte staat het kleine Corsica niet bij iedereen bekend als een groot wijngebied. Maar iets van 6.000 jaar voor Christus hadden de Grieken al in de smiezen dat het best eens de moeite waard zou kunnen zijn op het woeste eiland wat druivenstokken te planten.
Ja, altijd weer die Barbaren! Het waren destijds de Grieken die als eersten druivenranken op Corsica plantten, tot groot genoegen van de Romeinen die wat later het eiland bezetten en wel een glaasje lustten. Daarna kwamen de Barbaren en andere veroveraars, die op barbaarse wijze korte metten maakten met de Corsicaanse wijnbouw. Er bleef nog wel iets over, maar veel was het niet. De rest van de geschiedenis slaan we maar even over. Al is het opmerkelijk dat Corsica na de inlijving door Frankrijk een tijdlang vooral zoete wijn produceerde. Halverwege de negentiende eeuw verwoestten druifluizen zo ongeveer de hele wijnbouw. En de Corsicanen waren als wijnboeren net weer een beetje overeind gekrabbeld toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Landarbeiders moesten soldaat worden, voor zover er nog wijn verbouwd werd, was er geen afzet meer. Pas eind jaren vijftig van de vorige eeuw werd wijnbouw weer serieus ter hand genomen. Vooral door Fransen die het onafhankelijk geworden Algerije ontvlucht waren en zich op Corsica hadden gevestigd. Ze produceerden vooral landwijn en masse, van bedenkelijk allooi. Maar inmiddels gaat het crescendo met de Corsicaanse wijn. In kwalitatief en commercieel opzicht.
Hete zomers, koude wind
Bodem en klimaat zijn mede-bepalend voor de wijnbouw. Corsica is maar klein, toch is er qua bodemgesteldheid veel variatie, van graniet tot lei- en kalksteen. Het klimaat is er in de diverse delen al even uiteenlopend. Maar algemeen geldt: hete zomers en gemiddeld 2855 uren zon per jaar (in dit opzicht de Franse recordhouder), maar óók meer dan naar het Franse gemiddelde: regen. Op de bergen kan de sneeuw het hele jaar blijven liggen. Kortom: een mediterraan klimaat met afkoeling door de koude berglucht plus de Tramontagne (koude wind uit het noorden), opwarming door de Libeccio (hete zuidwestenwind) en weer matiging door de Grecale (noordoostenwind die regen, natte winters geeft). Het klimaat op Corsica is per saldo gunstig voor de creatie van heel goede wijn. Vermoedelijk snapten de Grieken dat al.
Echte bewaarwijn dankzij de sciaccarello
Bovendien is er een aantal specifieke druivenrassen dat op Corsica goed gedijt. Dan hebben we het onder meer over de vermentinu (elders bekend als de vermentino), van oorsprong Spaans, geschikt voor een krachtige, aromatische witte wijn. Zeldzamer is de bianco gentile die aan de basis van tamelijk exotische wijn staat. Verder heb je op Corsica de aleatico, een rode druif die meestal als ´vin de pays´ eindigt. Minder geschikt om te bewaren. Geldt ook voor wijn (rood en wit) die gemaakt wordt van de barbarossa, in roze schil. Is er nog de niellucciu (eigenlijk de Italiaanse sangiovese), de hoofddruif van de AOC Patrimonio. Maar onze voorkeur geldt de sciaccarello, die op graniet het best tot zijn recht komt. En die een echte bewaarwijn oplevert.
Altijd hoge transportkosten
Corsica heeft nu 9 AOC’s (Appellation d´Origine Contrôlée) in de aanbieding. Waarvan 6 met een gemeente-aanduiding. Een soort ‘overkoepeling’ namens het hele eiland is de AOC Patrimonio, maar ook andere AOC’s werken behalve met hun eigen authentieke druiven ook met chardonnay, ugni blanc, cabernet sauvignon, syrah en merlot. Allemaal goed te doen op Corsica.
Corsica is met 17.000 ha. wijnbouw na Sicilië en Sardinië het grootste wijneiland van de Méditerranée. De jaarlijkse productie: iets van 333.000 hectoliter. Export naar het vasteland van Europa, naar de VS, Japan en China. Maar zelfs als een fles Corsicaanse wijn naar het nabijgelegen Nice moet, bedragen de transportkosten al 10 procent.
Amper erkenning als ‘Franse’ wijn
Blijft de vraag waarom Corsica als wijnstreek nog steeds minder geliefd is dan de Provence. Of de Languedoc. De geïsoleerde ligging waardoor mensen er minder snel op vakantie gaan? Met alle consequenties van dien voor een serieuze kennismaking met het lokale product? Of heeft het met de politiek te maken? Veel Corsicanen worden liever niet met Frankrijk in verband gebracht. Allicht profiteert het eiland daardoor nauwelijks van het aanzien, de reputatie van Franse wijn. Ondanks de eigen druivensoorten, die resulteren in vaak uitstekende wijnen die zich over het geheel genomen karakteriseren als fris, fruitig en sterk.
Italië of Frankrijk?
Corsica ligt dichter bij Italië dan bij Frankrijk. Het eiland was ook lange tijd in Italiaanse handen. Vandaar dat appellations als Ajaccio, Patrimonio, Porto-Vecchio en Calvi eerder aan Italië dan aan Frankrijk doen denken.
