De week begon vrolijk toen ik op dit platform las dat het bedoeling van de regering is dat op de menukaarten in de resto’s vanaf volgend jaar of zo vermeld moet (!) worden dat een gerechtje niet ‘fait-maison’ is. Nu wordt alleen aangeraden om aan te vinken wat juist wel ‘huisgemaakt’ is. Ik heb nul verstand van dat bewierookte gedoe in gastronomisch gedachte keukens, maar dat fait maison, huisgemaakt, dat is een term die ik altijd met wantrouwen heb besnuffeld. Bij mijn weten komt een biefstuk uit de knekelloods van een bloeddoorlopen slachthuis en een visje uit de killing fields van de zee. Hoezo dan, faits maison? Alleen een beetje braden dan wel grillen, een snuifje kruiden erbij dat als smaaksensatie een hele belevenis zou moeten impliceren, en dan heb je iets thuis gemaakt? Ja, als mijn vrouw iets zogenaamd artistieks geborduurd heeft, dan is dat fait maison. Gelukkig schildert ze niet, zoals nogal veel import-dames in de Provence die zich vervelen.
Fabuleus keurmerk
Ik snap eventueel wel waarom ze in Parijs bedacht hebben dat er straks verplicht ’niet huisgemaakt’ op de kaart moet staan. De fastfood-ketens rukken op, zelfs in sterrenrestaurants struikel je over de burgers, de hele reputatie van de Franse gastronomie ligt onder vuur. Maar geen mens denkt aan de counter bij een McDo aan ‘huisgemaakt’. Dat fait maison wordt heden ten dage door eetgragen als een aanbeveling ervaren, een soort keurmerk dat dus per definitie fabuleus is. Want niets van wat er te peuzelen valt, is huisgemaakt. Maar als je nou ‘niet-huisgemaakt’ bij een gebakken ei zet, en dat juist weg laat bij een iets gekruid roerei met een tomaatje en wat vis, dan vindt de goedgelovige dat ie iets speciaals fait maison voorgeschoteld krijgt dat best een bundeltje grijpstuivers meer mag kosten. Vooral als er bijstaat dat dat roerei een Provençaalse – of beter nog: méditerrane – ’traditional’ is. Ik denk te weten dat zo’n eimaal hier in de buurt veertienkaraats deftig een brouillade heet.
De chefs zijn tegen
In Parijs dachten ze met ’niet-huisgemaakt’ een slimme marketingtruc uitgedokterd te hebben om de kwijnende Franse resto’s aan wat extra omzet te helpen. Maar de vereniging van chefs de cuisine heeft al gezegd dat ze er niet aan beginnen. Eerlijke mensen die gewoon erkennen dat echt alles ’niet-huisgemaakt’ is? Geloof ik niet. Zal wel zo zijn dat ze geen onderlinge ruzie willen. Over de definitie van ‘huisgemaakt’: bij één of twee kersentomaatjes, bij hoeveel knoflook?
De wereld staat in de fik en de Fransen wijzen op het vuur in hun keukens. ’t Blijft een raar volk.
Best lekker trouwens, die brouillade, als mijn vrouw het thuis maakt.
